Rafael Nadal. Życie i twórczość.

[DUN I LOVE]

Mimo wszystko nawet po hiszpańsku bym skorzystał. Fajna pamiątka, posłałbym Ci później bliczka.

Luzik.

Ja mam RF z L’equipe.

[Kiefer]

Rogera z L'equipe też miałem.

[Barty]

Rogera z L'equipe też miałem.

Dopóki nie spuściłeś w kiblu 5 lat temu?

[Bombardiero]

Jak zabraknie papieru, to i L'euipe z RF nie jest bezpieczne.

[Robertinho]

Na właśnie miałem napisać, że gazetkę z Rafa bym zamówił, ale papier gazetowy do wiadomego celu nadaje się średnio.

A kredowy, na którym jest kalendarz przegrywa, to już w ogóle najgorzej, gładki i śliski.

[DUN I LOVE]

Jeszcze przytrafił się powód, żeby kupić gazetę i ją poczytać po hiszpańsku.

Jesteś zawsze wtedy, kiedy Cię potrzebuję, Rafaelu.

[Kiefer]

Rogera z L'equipe też miałem.

Dopóki nie spuściłeś w kiblu 5 lat temu?

Nie 5 lat temu, ale zgadłeś, bo miałem jelitówkę i zabrakło papieru toaletowego na chacie.

[Rroggerr]

Śmieszny ten Rafik jako gracz z perspektywy czasu, chyba najbardziej unikatowy/oryginalny stylistycznie tenisista w historii (przynajmniej ostatnich ~30 lat) i zarazem przez lata najbardziej wizualnie (i nie tylko) zohydzający grę zawodnik, który w tym względzie dopiero po latach dostał godnego konkurenta - a jednocześnie jego impakt na barbaryzację męskiego tenisa i śmierć 'klasycznego' tenisa po latach okazał się mocno przereklamowany, patrząc w jakim kierunku to poszło i jak mocne są analogie do żeńskiego tenisa. I tak by się zesrało.

Skoro piszemy co robiliśmy gdy nastąpiło 9/11 jaka była nasza reakcja na tenisowe 9/11 pojawienie się Rafy: do 2018 roku duża antypatia, potem antypatia bardziej z przyzwyczajenia, bo tak naprawdę obojętność, gdy już było wiadomo, że wyniki Rafole wybiją poza skalę, ba, nawet dostał bonusowe punkty za rywalizację z Miedwiediewami czy późnym Novakiem, tu już czysto pozersko ubierało się płaszczyk końca świata gdy alternatywą był np. sympatyczny Premierowicz.

[DUN I LOVE]

Zawsze będziesz najlepszym hiszpańskim graczem w dziejach. Życzę Ci, abyś pozostał najbardziej utytułowanym.

Teraz mogę tylko Machac Ci na pożegnanie, Rafaelu.

[Jacques D.]

Skoro piszemy co robiliśmy gdy nastąpiło 9/11

Jedno z najbardziej wyrazistych doświadczeń mojej adolescencji, zwłaszcza, że miałem okazję śledzić na żywo. Poza tym , jeden z niewielu realnie symbolicznych momentów historii najnowszej, wciąż do mnie średnio dociera, że uczę już ludzi, którzy urodzili się 10 lat po.

A Rafa jednak był wpływowy, nie aż tak, jak sądziliśmy wówczas, ale jednak. Przemiana Djokovicia była już wtórna, skrojona pod to, żeby móc wygrać rywalizację z nim i chociaż dzisiejsze orły są bardziej klonami Novaka/Murka (samego Rafę, jeśli chodzi o styl, zwłaszcza rotacje, skopiować byłoby bardzo trudno), to pewne rozwiązania i mody, jakie wprowadził wtedy Nadal, latanie pod bandami, returny z trybun, regularnie grane winnery ze skrajnie defensywnych pozycji, ogólnie jednoznaczne już przesunięcie wajchy w stronę fizyczności kosztem techniki, to wszystko nawet jeśli w jakimś stopniu wcześniej istniało, to nigdy na taką skalę i to jednak Nadal przez kilka ładnych sezonów (05 - 10) był twarzą tego, a Djokovic tylko się, z czasem, dołączył.

Analogie do żeńskiego tenisa, oczywiście. Tam pewne rzeczy zawsze działy się szybciej, tak jeśli chodzi o image (Kurnikowa modelka, stroje i wizerunek Martiny, hałaśliwe i ekscentryczne siostrzyczki), jak i sam tenis (łupiące Williamsówny, również siłowe Capriati, Davenport, wcześniej, do pewnego stopnia, Monika), ale nawet tam sadząca baloniaste topspiny atletka w bezrękawniku nie wygrywała Wimbledonu. Była raczej smutna, lecz w miarę harmonijna ewolucja w stronę coraz bardziej ograniczonej ofensywy. A Rafa pojawił się i w kilka lat dawna narracja na temat tenisa była już przeszłością. Wiadomo, w kontekście tego, jak to się ostatecznie rozwiązało, trochę go przecenialiśmy, ale jednak wyrazistości i potężnego wpływu na tenisową rzeczywistość bym XXI w.bym mu nie odbierał.

[Rroggerr]

Tak, nie odbieram Rafie impaktu, zwłaszcza bycia źródłem inspiracji przekraczania kolejnych granic dla jego pokoleniowych rówieśników i zmiany percepcji tego czym są "atuty" w tenisie, ale w pewnym momencie istniała narracja o tym jak to Rafa stał się praprzyczyną prymitywizacji tenisa, a po czasie widać, że był najbardziej kryształowym - i pierwszym na taką skalę - przedstawicielem całego trendu, który wydaje się nieodwracalny. To, że Amerykanie przez 20 lat nie potrafią wyprodukować ballstrikera z fajnymi podstawowymi uderzeniami, a właściwie całe pokolenie uselessów i Żenów to gracze, którym brakuje jednego topowego atutu, zahaczającego o tenisowe ABC, do czegoś więcej niż okazjonalnego Szlema, to niestety nie jest kwestia fascynacji świdrami na cegle Rafaela, zresztą, dość powiedzieć, że jedyny klasycznie wyszkolony zawodnik w ostatnich latach ze ścisłej czołówki wychował się w tym samym kraju kilkaset kilometrów od Majorki. Ba, jak wierzymy, że w sporcie na tym poziomie jeden zawodnik może wpłynąć na cały kierunek jego rozwoju, to trzeba kibicować żeby Alcaraz zdominował rozgrywki w historycznej skali, bo młody Hiszpan zaczyna być przehypem, jak to forumowe alter ego Pavy'ego określiło, nie dlatego, że czegoś mu brakuje (newballsowa technika i współczesna dynamika - kombinacja zabójcza), a dlatego, że jest jeden. Niestety, nie sądzę, żeby tak to działało.

Czy to drastycznie zmienia optykę Nadala? Ciężko relatywizować emocje i uczucia sprzed lat, więc co najwyżej 'historycznie', i owszem, tylko do pewnego stopnia.

[DUN I LOVE]

Ba, jak wierzymy, że w sporcie na tym poziomie jeden zawodnik może wpłynąć na cały kierunek jego rozwoju, to trzeba kibicować żeby Alcaraz zdominował rozgrywki w historycznej skali, bo młody Hiszpan zaczyna być przehypem, jak to forumowe alter ego Pavy'ego określiło…

Wyjaśnię swoje stanowisko jak wrócę do Polski i usiądę przed normalnym kompem, żeby trochę nakreślić to, co myślę.

[no-handed backhand]

Na telefonie się wygodniej pisze przecież.

[Bombardiero]

Na telefonie się wygodniej pisze przecież.

[DUN I LOVE]

Na telefonie się wygodniej pisze przecież.

Nie sądzę.

Chociaż poniekąd się odniosłem już do tego w Szanghaju.

[Jacques D.]

@Rroggerr Bo Nadal jest istotny historycznie jako ten, który "dał sygnał", a nie jako bezpośrednia inspiracja. Jako taka nie byłby wdzięcznym materiałem - jest zbyt specyficzny. A co do Alcatraza, czy on taki klasyczny... Dla mnie raczej miks wpływów, w samym stylu gry, ruchu fh i bh ma faktycznie coś starszego, coś z Safina, Kafielnikowa, a może Tipsarevicia, zaś w sposobie poruszania się, ślizgach, fazie defensywnej odzywa się Djokovic albo Monfils. Tak jak kiedyś Federer samego siebie trafnie opisał jako "modern retro", tak tu chyba należałoby te elementy zamienić miejscami.
Piszę oczywiście jedynie o samym warsztacie, nie biorąc pod uwagę klasy sportowej.

[DUN I LOVE]

Tak jak kiedyś Federer samego siebie trafnie opisał jako "modern retro", tak tu chyba należałoby te elementy zamienić miejscami.

A to bardzo ładne.

[Jacques D.]

Tak jak kiedyś Federer samego siebie trafnie opisał jako "modern retro", tak tu chyba należałoby te elementy zamienić miejscami.

A to bardzo ładne.

Zawsze podobało mi się to określenie. Miał parę takich błysków Roger, z nieśmiertelnym "I've created a monster" na czele.

[Kamileki]

Mimo wszystko nawet po hiszpańsku bym skorzystał. Fajna pamiątka, posłałbym Ci później bliczka.

Luzik.

Ja mam RF z L’equipe.

"I ziemia się zatrzymała"

[Kamileki]