mtenis.com.pl

1gunia rozpoczęła nerwowo spotkanie z Collins. Tak jakby weszły jej do głowy te wszystkie zapowiedzi przedmeczowe o rewanżu za pólfinał sprzed dwóch lat. W mędzyczasie jednak zdążyła już trzykrotnie pokonać Amerykankę. To ile razy musi jeszcze się rewanżować !? Ni stąd, ni z owąd zaczeło lać jak z cebra. Zasuwają dach, ale trzeba będzie kort wytrzeć. Chyba nie pośpię.

Drugi set wygląda właśnie tak jak tamten półfinał. Amerykanka wszystko trafia. Każde ryzykowne zagranie ląduje, gdzie Collins sobie wymarzy. 1ga nie jest w stanie w żaden sposób się przeciwstawić. Co więcej przepaść między nimi pogłębia się z każdym kolejnym gemem.

Można wracać do nożycowania.

No niestety. 1gunia posypała się już całkowicie. Do strachu przed returnem Amerykanki, doszły teraz lawinowe błędy własne. Od stanu 1-4 w trzecim secie nie bardzo widać z czego miałaby to odwrócić.

Obrzydliwe.

Koniec i bomba, a kto nie oglądał, ten trąba.

1gunia, Ty mój kochany aniołeczku.

Ale farta miała rodaczka przy tej taśmie, po wygraniu tego gema z 0-40 przy własnym podaniu można było być już niemal pewnym, że pójdzie to na jej konto. Szkoda.

Ale koleżanki po fachu muszą być wqrwione na Collins, po wyciagnięciu takiego spotkania w pierwszych rundach często okazuje się, że to był najtrudniejszy mecz turnieju.

Ale się działo w nocy.

Collins, Ostapenko, Rybakina, Sabalenka one biją Ige. Tu Collins sama przegrała.

Ale szkoda, było blisko.

Pegula out, zaraz może być Kasatkina (btw, mecz ze Sloane to niezłe igrzyska grania na prostych nogach muszą być), no wielka szkoda, że nasza gwiazda nie dołączyła.