mtenis.com.pl

Ulubieniec forum postawi się Fedowi?

Zależy od Feda, jak zostawi backhand w szatni, to się grabarz zaczepi. W sumie jakiś set stracony by mnie nie zdziwił.

Tyle to i ja wiem, raczej chodzi mi szanse na owo zostawienie. Analiza formy, te sprawy.

Napisałem, że stracony set mnie nie zdziwi. Nic wielkiego nie gra Hiszpan ostatnio, ale taki kiedy poczuje słabość, zawsze gotów skorzystać. A ja do ceglanych popisów Feda zaufania nie mam za grosz.

Uciekł spod topora Gilles. Dokończenie jutro.

---

Na starcie Roland Garros 2015 mamy do czynienia z sytuacją na poły abstrakcyjną: spośród stu dwudziestu ośmiu zgłoszonych do turnieju zawodników, realne szanse na zwycięstwo zdaje się mieć tylko dwóch. Pierwszy z nich – Rafael Nadal, szanse te ma niejako „z założenia”. Rekordzista pod względem liczby wygranych turniejów na tych kortach, zawodnik, który niemal całkowicie zdominował rozgrywki na ceglanej mączce w ciągu ostatniej dekady. Drugi z nich zaś to Novak Djokovic – tryumfator prawie wszystkich dotychczasowych najważniejszych turniejów w tym sezonie (jedyny Szlem – Australian Open i 4 z 5 rozegranych turniejów rangi Masters – 1000; w ostatnim pozostałym, Madrycie, zdecydował się nie wystąpić); dodatkowo jedyny człowiek, który na przestrzeni wszystkich lat dominacji Nadala na kortach ziemnych stawiał mu realny i skuteczny opór.
Tyle, jeśli idzie o niewiele mówiące oczywistości. Jaka jest zaś sytuacja tak naprawdę? Djokovic, w przeciwieństwie do ostatnich trzech sezonów, w których poza pojedynczymi przebłyskami prezentował głównie regularną i do bólu solidną, ale również dość odległą od geniuszu grę, w tym roku naprawdę imponuje. Wzniósł się na poziom dorównujący występom z pamiętnego 2011 roku, a momentami nawet go przewyższający. W finale turnieju rzymskiego na przykład dobitnie udowodnił, jak wielka jest obecnie przepaść między nim, a resztą stawki, zwłaszcza jeśli chodzi o grę z linii końcowej na wolnych nawierzchniach (a takich na tourze jest przeważająca większość). Zdeklasował legendarnego rywala (Federera) w wymianach z głębi, sprawił piorunujące wrażenie nie tylko defensywą i regularnością, ale i miażdżącym atakiem oraz kontrami. Przed startem Roland Garros 2015 pokonanie go w którymkolwiek z wielkich turniejów cyklu wydaje się być czynem autentycznie heroicznym, nieomal niemożliwym do osiągnięcia.
Jak wygląda na tym tle sytuacja Rafaela Nadala? Obecny sezon jest dla niego niewątpliwie najsłabszym od 2005 na nawierzchni ziemnej. Wygrany turniej najniższej rangi w Buenos Aires, finał w Madrycie (a w nim deklasacja z nieliczącym się dotąd na tej nawierzchni Murrayem), mnóstwo zaskakujących porażek, a przede wszystkim – chybotliwa, nierówna, niepewna, a nierzadko po prostu słaba gra. Plus duże ilości niewymuszonych błędów i zawodzące w najważniejszych momentach koronne uderzenia (np. forehand). Hiszpan naprawdę nie przypomina niezmordowanego i doskonale stabilnego zawodnika z lat ubiegłych. I mimo iż w Rzymie, w przegranym ze świetnie grającym Wawrinką ćwierćfinale jego flagowa defensywa wyglądała już dość dobrze (choć stabilność i szczególnie głębokość zagrań wciąż pozostawiała bardzo wiele do życzenia), w momencie rozpoczęcia francuskiego turnieju wielkoszlemowego Djokovic wydaje się górować nad nim bardzo wyraźnie (co zresztą potwierdził w dość łatwo wygranym półfinale z Nadalem w Monte Carlo).
Od strony taktycznej nadchodzący wielkimi krokami ćwierćfinał wydaje się być zadaniem bardzo klarownym. Podstawą jest maksymalnie regularny atak z linii końcowej, nastawiony na precyzję i przede wszystkim rwane tempo (miarowy, równy rytm w akcjach ofensywnych to jeden z najważniejszych błędów rywali Nadala), uzyskiwane poprzez odpowiedni dobór kierunków zagrań. Wielkim pytaniem pozostaje natomiast, czy ów atak, w znacznie wyższej mierze uzależniony od aktualnej formy Serba niż defensywa, przetrwa w obecnej, znakomitej formie aż do najważniejszego meczu (co w ostatnich latach okazywało się być dla Novaka zbyt trudne do osiągnięcia). To główne i, być może, jedyne naprawdę poważne pytania tegorocznej edycji turnieju: czy Novak Djokovic zdoła utrzymać obecną, świetną formę do jednego z najważniejszych meczów w swojej karierze? Czy Rafael Nadal zdąży ją zbudować i zaprezentować wtedy, gdy nadejdzie czas?
Gdzieś w tle, w oddali, niewyraźne i rozmyte, majaczą sylwetki innych zawodników: Nishikoriego, Murraya, Federera, Berdycha, Wawrinki, wydając się być jedynie cieniami przeciwników Djokovicia i Nadala, których w rzeczywistości zdają się oni wcale nie posiadać.
Mimo niemałego ciężaru historycznego, jaki spoczywa na barkach tegorocznych zawodów i ich dwóch głównych bohaterów, obecna edycja, podobnie jak większość poprzednich w ostatnich latach, wydaje mi się pozbawiona niezwykłości, owej ulotnej magii biorącej się z nieprzewidywalności i tajemnicy, jakie przez lata były nieodłączonym elementem turniejów na największych arenach tenisowego świata. Tej właśnie niezwykłości, która stała się udziałem tego samego turnieju i tych samych aren w 1997 roku, kiedy to znany wówczas nielicznym brazylijski nastolatek z bujną, złotą czupryną i jasnym, świetlistym spojrzeniem, postanowił zaskoczyć wszystkich i grając piękny, a zarazem skuteczny tenis, wygrać tu swój pierwszy turniej rangi ATP. Ale przecież ta magia gdzieś tam jest, wciąż trwa i trwać będzie, póki te korty istnieć będą, i życzę Wam, którzy czytacie tę smutną i długimi fragmentami obdartą z wszelkiej duchowości analizę, byście, pomimo wszelkich niesprzyjających okoliczności, zdołali ją dla siebie odnaleźć.

---

• Wątek poświęcony temu eventowi przed rokiem: klik!

Jacques D. pisze:Na starcie Roland Garros 2015 mamy do czynienia z sytuacją na poły abstrakcyjną: spośród stu dwudziestu ośmiu zgłoszonych do turnieju zawodników, realne szanse na zwycięstwo zdaje się mieć tylko dwóch.

Jeszcze bardziej abstrakcyjne jest, że tylko jeden z nich zagra w półfinale.

DUN I LOVE pisze:Jeszcze bardziej abstrakcyjne jest, że tylko jeden z nich zagra w półfinale.

Jak zacząłem czytać to wydawało mi się że to zdanie będzie następne. Bo jeśli abstrakcją jest to że liczy się dwóch zawodników, to mamy ją od 2011 r.

Na MTFie podają statystyki amerykańskich realizatorów, że topspin Socka i Nadala pod względem ilości obrotów piłki na minutę jest praktycznie taki sam. Tylko że Amerykanin jednak gra znacznie agresywniej, bez zawijasa za ucho, no i nie umie grać backhandem. Dlatego go lubię.

Roland Garros - wyniki I rundy:

[1] Novak Djoković (SRB) d. Jarkko Nieminen (FIN) 6-2 7-5 6-2
Gilles Muller (LUX) d. Paolo Lorenzi (ITA) 4-6 4-6 7-6(1) 7-6(5) 6-4
[WC] Thanasi Kokkinakis (AUS) d. [Q] Nikoloz Basilaszwili (GEO) 3-6 6-4 7-6(4) 6-2
[27] Bernard Tomic (AUS) d. [Q] Luca Vanni (ITA) 6-3 3-6 6-3 6-4
[20] Richard Gasquet (FRA) d. [Q] Germain Gigounon (BEL) 6-3 6-4 6-0
Carlos Berlocq (ARG) d. [Q] Illja Marczenko (UKR) 4-6 3-6 6-3 7-5 6-2
Yen-Hsun Lu (TPE) d. Blaż Kavcić (SVN) 6-7(4) 6-1 6-1 7-5
[15] Kevin Anderson (RSA) d. Tim Smyczek (USA) 6-4 6-4 6-2
Jack Sock (USA) d. [10] Grigor Dimitrov (BUL) 7-6(7) 6-2 6-3
Pablo Carreno Busta (ESP) d. Victor Estrella Burgos (DOM) 6-3 6-1 6-0
Borna Corić (CRO) d. Sam Querrey (USA) 7-6(8) 6-3 0-6 6-3
[18] Tommy Robredo (ESP) d. [LL] Andriej Gołubiew (KAZ) 3-6 6-1 7-5 6-3
Jurgen Melzer (AUT) d. [30] Adrian Mannarino (FRA) 7-6(5) 6-3 7-6(4)
Andriej Kuzniecow (RUS) d. Malek Jaziri (TUN) 6-3 6-2 6-4
Nicolas Almagro (ESP) d. Alex Dołgopołow (UKR) 6-3 2-6 6-4 7-6(6)
[6] Rafael Nadal (ESP) d. [WC] Quentin Halys (FRA) 6-3 6-3 6-4

[3] Andy Murray (GBR) d. [LL] Facundo Arguello (ARG) 6-3 6-3 6-1
Joao Sousa (POR) d. Vasek Pospisil (CAN) 6-3 7-6(5) 6-1
[Q] Kyle Edmund (GBR) d. [Q] Stephane Robert (FRA) 2-6 6-4 6-3 5-7 6-2
[29] Nick Kyrgios (AUS) d. Denis Istomin (UZB) 6-3 6-4 6-3
[17] David Goffin (BEL) d. Filip Krajinović (SRB) 3-6 6-2 7-6(3) 6-1
Santiago Giraldo (COL) d. Donald Young (USA) 6-4 7-5 6-3
Jeremy Chardy (FRA) d. [Q] Michael Berrer (GER) 4-6 6-3 6-4 6-4
[16] John Isner (USA) d. Andreas Seppi (ITA) 7-5 6-2 6-3
[9] Marin Cilić (CRO) d. Robin Haase (NED) 6-4 6-2 6-4
[Q] Andrea Arnaboldi (ITA) d. James Duckworth (AUS) 4-6 6-7(5) 7-6(4) 7-6(2) 6-0
Jerzy Janowicz (POL) d. [WC] Maxime Hamou (FRA) 6-7(4) 6-3 6-4 6-4
[23] Leonardo Mayer (ARG) d. Jiri Vesely (CZE) 3-6 7-6(8) 6-3 5-7 6-2
[31] Viktor Troicki (SRB) d. Jan-Lennard Struff (GER) 6-2 6-1 6-7(3) 6-1
Simone Bolelli (ITA) d. Steve Darcis (BEL) 6-3 6-4 6-3
Daniel Gimeno-Traver (ESP) d. Joao Souza (BRA) 7-6(5) 6-4 6-4
[7] David Ferrer (ESP) d. Lukas Lacko (SVK) 6-1 6-3 6-1


[5] Kei Nishikori (JPN) d. [WC] Paul-Henri Mathieu (FRA) 6-3 7-5 6-1
Thomaz Bellucci (BRA) d. Marinko Matosevic (AUS) 6-1 6-2 6-4
Benjamin Becker (GER) d. Ruben Bemelmans (BEL) 6-3 6-7(5) 2-6 7-6(4) 6-2
[32] Fernando Verdasco (ESP) d. [Q] Taro Daniel (JPN) 6-3 6-4 6-2
[19] Roberto Bautista Agut (ESP) d. [PR] Florian Mayer (GER) 6-3 6-1 6-3
Lukas Rosol (CZE) d. [Q] Elias Ymer (SWE) 6-2 7-6(7) 6-3
Juan Monaco (ARG) d. Federico Delbonis (ARG) 6-7(4) 6-2 6-1 6-7(6) 6-2
Teimuraz Gabaszwili (RUS) d. [11] Feliciano Lopez (ESP) 6-3 7-6(9) 6-3
[14] Jo-Wilfried Tsonga (FRA) d. [Q] Christian Lindell (SWE) 6-1 6-2 6-2
Dudi Sela (ISR) d. Michaił Kukuszkin (KAZ) 7-6(5) 6-3 7-6(4)
Pablo Andujar (ESP) d. Albert Ramos-Vinolas (ESP) 6-2 6-4 7-6(3)
[22] Philipp Kohlschreiber (GER) d. Go Soeda (JPN) 6-1 6-0 6-2
[28] Fabio Fognini (ITA) d. Tatsuma Ito (JPN) 6-3 6-2 6-2
Benoit Paire (FRA) d. [Q] Gastao Elias (POR) 5-7 6-3 4-6 6-4 6-2
[PR] Radek Stepanek (CZE) d. Ivan Dodig (CRO) 5-7 6-3 6-4 6-1
[4] Tomas Berdych (CZE) d. [Q] Yoshihito Nishioka (JPN) 6-0 7-5 6-3

[8] Stan Wawrinka (SUI) d. Marsel Ilhan (TUR) 6-3 6-2 6-3
Dusan Lajović (SRB) d. Maximo Gonzalez (ARG) 6-3 6-3 6-1
Serhij Stachowski (UKR) d. Ricardas Berankis (LTU) 6-2 7-5 6-1
Steve Johnson (USA) d. [26] Guillermo Garcia-Lopez (ESP) 6-3 6-3 6-7(1) 3-6 6-3
[24] Ernests Gulbis (LAT) d. [Q] Igor Sijsling (NED) 6-4 6-4 7-6(3)
[WC] Nicolas Mahut (FRA) d. [Q] Kimmer Coppejans (BEL) 6-3 6-4 7-6(4)
Martin Kliżan (SVK) d. [WC] Frances Tiafoe (USA) 6-2 6-1 6-4
[12] Gilles Simon (FRA) d. [WC] Lucas Pouille (FRA) 3-6 6-1 6-2 6-4
[13] Gael Monfils (FRA) d. [WC] Edouard Roger-Vasselin (FRA) 6-2 6-7(5) 6-1 7-5
Diego Schwartzman (ARG) d. Andreas Haider-Maurer (AUT) 6-3 5-7 6-3 7-6(5)
Dominic Thiem (AUT) d. Aljaz Bedene (GBR) 6-3 6-4 6-7(6) 6-3
[21] Pablo Cuevas (URU) d. Sam Groth (AUS) 6-7(5) 6-3 6-3 6-3
Marcos Baghdatis (CYP) d. [25] Ivo Karlović (CRO) 7-6(6) 6-4 6-4
Damir Dzumhur (BIH) d. Michaił Jużny (RUS) 6-2 6-1 i krecz
Marcel Granollers (ESP) d. [Q] Matthias Bachinger (GER) 6-4 6-3 7-6(7)
[2] Roger Federer (SUI) d. [LL] Alejandro Falla (COL) 6-3 6-3 6-4

Roland Garros - pary II rundy:

[1] Novak Djoković (SRB) vs Gilles Muller (LUX)
[WC] Thanasi Kokkinakis (AUS) vs [27] Bernard Tomic (AUS)
[20] Richard Gasquet (FRA) vs Carlos Berlocq (ARG)
Yen-Hsun Lu (TPE) vs [15] Kevin Anderson (RSA)
Jack Sock (USA) vs Pablo Carreno Busta (ESP)
Borna Corić (CRO) vs [18] Tommy Robredo (ESP)
Jurgen Melzer (AUT) vs Andriej Kuzniecow (RUS)
Nicolas Almagro (ESP) vs [6] Rafael Nadal (ESP)

[3] Andy Murray (GBR) vs Joao Sousa (POR)
[Q] Kyle Edmund (GBR) vs [29] Nick Kyrgios (AUS)
[17] David Goffin (BEL) vs Santiago Giraldo (COL)
Jeremy Chardy (FRA) vs [16] John Isner (USA)
[9] Marin Cilić (CRO) vs [Q] Andrea Arnaboldi (ITA)
Jerzy Janowicz (POL) vs [23] Leonardo Mayer (ARG)
[31] Viktor Troicki (SRB) vs Simone Bolelli (ITA)
Daniel Gimeno-Traver (ESP) vs [7] David Ferrer (ESP)


[5] Kei Nishikori (JPN) vs Thomaz Bellucci (BRA)
Benjamin Becker (GER) vs [32] Fernando Verdasco (ESP)
[19] Roberto Bautista Agut (ESP) vs Lukas Rosol (CZE)
Juan Monaco (ARG) vs Teimuraz Gabaszwili (RUS)
[14] Jo-Wilfried Tsonga (FRA) vs Dudi Sela (ISR)
Pablo Andujar (ESP) vs [22] Philipp Kohlschreiber (GER)
[28] Fabio Fognini (ITA) vs Benoit Paire (FRA)
[PR] Radek Stepanek (CZE) vs [4] Tomas Berdych (CZE)

[8] Stan Wawrinka (SUI) vs Dusan Lajović (SRB)
Serhij Stachowski (UKR) vs Steve Johnson (USA)
[24] Ernests Gulbis (LAT) vs [WC] Nicolas Mahut (FRA)
Martin Kliżan (SVK) vs [12] Gilles Simon (FRA)
[13] Gael Monfils (FRA) vs Diego Schwartzman (ARG)
Dominic Thiem (AUT) vs [21] Pablo Cuevas (URU)
Marcos Baghdatis (CYP) vs Damir Dzumhur (BIH)
Marcel Granollers (ESP) vs [2] Roger Federer (SUI)

Roland Garros - plan gier na środę (dzień IV):

Phillipe Chatrier - początek o godzinie 11:
WTA
Kei Nishikori (JPN) [5] vs Thomaz Bellucci (BRA)
Gael Monfils (FRA) [13] vs Diego Schwartzman (ARG)

Suzanne Lenglen - początek o godzinie 11:
WTA
Marcel Granollers (ESP) vs Roger Federer (SUI) [2]
WTA
Jo-Wilfried Tsonga (FRA) [14] vs Dudi Sela (ISR)

Kort 1 - początek o godzinie 11:
Martin Klizan (SVK) vs Gilles Simon (FRA) [12]
WTA
Radek Stepanek (CZE) vs Tomas Berdych (CZE) [4]

Kort 2 - początek o godzinie 11:
Stan Wawrinka (SUI) [8] vs Dusan Lajovic (SRB)
Ernests Gulbis (LAT) [24] vs Nicolas Mahut (FRA)

Kort 3 - początek o godzinie 11:
WTA
Dominic Thiem (AUT) vs Pablo Cuevas (URU) [21]
WTA
Pablo Andujar (ESP) vs Philipp Kohlschreiber (GER) [22]

Kort 5 - początek o godzinie 11:
WTA
Juan Monaco (ARG) vs Teymuraz Gabashvili (RUS)

Kort 6 - początek o godzinie 11:
Benjamin Becker (GER) vs Fernando Verdasco (ESP) [32]
Gilles Muller (LUX) vs Paolo Lorenzi (ITA) dokończenie od stanu 4-6 4-6 7-6(1) 7-6(5)

Kort 7 - początek o godzinie 11:
WTA
Marcos Baghdatis (CYP) vs Damir Dzumhur (BIH)
Fabio Fognini (ITA) [28] vs Benoit Paire (FRA)

Kort 17 - początek o godzinie 11:
Sergiy Stakhovsky (UKR) vs Steve Johnson (USA)
WTA
Roberto Bautista Agut (ESP) [19] vs Lukas Rosol (CZE)

lake pisze:

DUN I LOVE pisze:Jeszcze bardziej abstrakcyjne jest, że tylko jeden z nich zagra w półfinale.

Jak zacząłem czytać to wydawało mi się że to zdanie będzie następne. Bo jeśli abstrakcją jest to że liczy się dwóch zawodników, to mamy ją od 2011 r.

Tyle ciekawych fragmentów, a Ci na najmniej ciekawy zwracają uwagę.

Co do abstrakcji, to nie wiem, czy przed którymkolwiek ze Szlemów, mimo całej patologii tego układu od lat, wizja zwycięstwa kogokolwiek innego niż Saurona i Sarumana tenisa była AŻ TAK absurdalna...

Barty pisze:Na MTFie podają statystyki amerykańskich realizatorów, że topspin Socka i Nadala pod względem ilości obrotów piłki na minutę jest praktycznie taki sam.

Sock w tym momencie przeszedł do historii dyscypliny.

Jacques D. pisze:Jaka jest zaś sytuacja tak naprawdę? Djokovic, w przeciwieństwie do ostatnich trzech sezonów, w których poza pojedynczymi przebłyskami prezentował głównie regularną i do bólu solidną, ale również dość odległą od geniuszu grę, w tym roku naprawdę imponuje. Wzniósł się na poziom dorównujący występom z pamiętnego 2011 roku, a momentami nawet go przewyższający. W finale turnieju rzymskiego na przykład dobitnie udowodnił, jak wielka jest obecnie przepaść między nim, a resztą stawki, zwłaszcza jeśli chodzi o grę z linii końcowej na wolnych nawierzchniach (a takich na tourze jest przeważająca większość). Zdeklasował legendarnego rywala (Federera) w wymianach z głębi, sprawił piorunujące wrażenie nie tylko defensywą i regularnością, ale i miażdżącym atakiem oraz kontrami. Przed startem Roland Garros 2015 pokonanie go w którymkolwiek z wielkich turniejów cyklu wydaje się być czynem autentycznie heroicznym, nieomal niemożliwym do osiągnięcia.

Jeszcze nie było tak dużej różnicy (na korzyść Serba) między nimi. W 2011 roku Nadal zagrał w 5 ceglanych finałach (na 5 możliwych), z czego wygrał 3. Większość sezonu nie błyszczał, ale forma była do bólu regularna, nie schodził poniżej pewnego poziomu. No i nie wiemy, co by było, gdyby nie spektakularny pokaz siły RF w semi. W tym roku są momenty, ale ogółem jest to mocno szarpany tenis, fragmentami kaleczący wzrok (finał Madrytu).

Jacques D. pisze:Mimo niemałego ciężaru historycznego, jaki spoczywa na barkach tegorocznych zawodów i ich dwóch głównych bohaterów, obecna edycja, podobnie jak większość poprzednich w ostatnich latach, wydaje mi się pozbawiona niezwykłości, owej ulotnej magii biorącej się z nieprzewidywalności i tajemnicy, jakie przez lata były nieodłączonym elementem turniejów na największych arenach tenisowego świata. Tej właśnie niezwykłości, która stała się udziałem tego samego turnieju i tych samych aren w 1997 roku, kiedy to znany wówczas nielicznym brazylijski nastolatek z bujną, złotą czupryną i jasnym, świetlistym spojrzeniem, postanowił zaskoczyć wszystkich i grając piękny, a zarazem skuteczny tenis, wygrać tu swój pierwszy turniej rangi ATP.

Wywołałeś do tablicy teraz.



Skala sensacji tamtej edycji była nieprawdopodobna jak i cała historia początków Gugi.

Jacques D. pisze:Co do abstrakcji, to nie wiem, czy przed którymkolwiek ze Szlemów, mimo całej patologii tego układu od lat, wizja zwycięstwa kogokolwiek innego niż Saurona i Sarumana tenisa była AŻ TAK absurdalna...

Wystarczy rzucić okiem na listę zwycięzców w ostatnich 10 latach. AO jest jakoś tam urozmaicone Wawrinką i Safinem, USO Ciliciem i DelPo, a Wimbledon Murrayem i edycją 2013, gdzie Fedal pojechał na ryby po 3. dniu zabawy.

Hamou o wczorajszym incydencie.

Maxime Hamou: Wielu zawodników wie, jaki jest Janowicz
http://www.sportowefakty.pl/tenis/52414 ... t-janowicz

Nudy straszne na razie, chciałem spojrzeć na Klizana, ale gdy zobaczyłem jego zaangażowanie, to dałem sobie spokój. Na szczęście za chwilę powinna skończyć Szarapowa, Stanowi też nie wiele brakuje...

Fed już gra. Ale zaspałem.

Zaczyna się?

Robertinho pisze:Zaczyna się?

Tak, set Lajović.

robpal pisze:

Robertinho pisze:Zaczyna się?

Tak, set Lajović.

Tu akurat nie wiem, czy to dobrze, czy źle.