mtenis.com.pl

Siedemdziesiąt stron liczy "Playbook", czyli kompleksowa instrukcja obsługi dla sportowców na igrzyska olimpijskie. W Tokio zawodników i innych akredytowanych czeka niezliczona ilość obowiązków. Ale w dokumencie nie ma nic o tym, co będzie im wolno. Są zakazy, obostrzenia i ograniczenia. – To będzie więzienie, a nie wioska olimpiska – usłyszeliśmy od jednego z polskich olimpijczyków. Czytając "Playbook", dowiedział się m.in., że nie może rozmawiać, będąc w stołówce. I że w ogóle powinien w Japonii zamknąć się w pokoju i czekać na występ.

Elektryczne minibusy i specjalne taksówki, których flota ma wozić akredytowanych pomiędzy arenami igrzysk. 21 wysokich budynków z apartamentami, w których 18 tysięcy zawodników, działaczy i członków sztabów będzie miało do dyspozycji nawet pościel z logotypem igrzysk. Na placach pomiędzy apartamentami fontanny. Wszystko będzie nowe, czyste i piękne – takie Tokio zobaczą sportowcy, którzy już zaczęli podróże na najważniejszą sportową imprezę pięciolecia.

Tylko że jest jeden haczyk: poza wioską i stadionami nie mają prawa zobaczyć w Japonii niczego innego.

Tokio 2020. Igrzyska bycia śledzonym i ograniczonym

Zamęt i chaos, jaki panuje wokół igrzysk w Tokio, jest taki jak same zawody – dziwniejszego w przeszłości prawdopodobnie nie było. Po wprowadzeniu właśnie stanu wyjątkowego w stolicy kraju na czas imprezy władze Japonii zakazały wpuszczenia na trybuny kibiców. Dodajmy, że wkrótce po tym, gdy same się na to zgodziły. Kompletnie nieopłacalną ekonomicznie zabawę (niektóre źródła mówią nazywają ją już "najdroższą w dziejach olimpizmu") rozsadza koronawirus. I kiedy w 2020 roku stało się jasne, że przez COVID–19 trzeba będzie je przełożyć, opracowanie rozdmuchanych protokołów zachowań, obostrzeń itd. stało się ważniejsze i od samych obiektów, i od programu zawodów, i od wszystkiego innego. Oddzielne przygotowano dla sportowców, mediów, wolontariuszy i innych grup zaangażowanych w igrzyska. A w sumie mowa o ok. 60 tys. ludziach.

Ten najnowszy protokół dla zawodników, nazywany pieszczotliwie "Playbookiem", liczy sobie jedyne 70 stron. I każdy, bez wyjątku, musiał się z nim zapoznać, za co w PKOl odpowiada "covid manager" polskiej misji Luiza Złotkowska. Niektóre krajowe komitety organizowały przed wylotem specjalne szkolenia, jak zrozumieć natłok obowiązków i jak nie ominąć żadnego z wymaganych kroków.

Oto komentarz jednego z naszych olimpijczyków po przewertowaniu listy ograniczeń, zasad i zakazów, jakie ufundowano:

– To będzie, k..., więzienie, a nie wioska olimpijska.

Obawy przed tym, czy będzie normalnie, są uzasadnione. Japonię dla igrzysk podzielono na 40 obszarów kontrolowanych. I nikt nie ma prawa ich opuścić. Nie można podawać sobie rąk. Nie można poruszać się żadnym pojazdem innym niż akredytowany. Trzeba aktualizować plany w "Planie Aktywności", czymkolwiek on jest. Każda opisana podróż musi mieć takie dane jak data i cel przejazdu plus powód przemieszczania się. Po przylocie na miejsce każdy będzie musiał już mieć zainstalowaną w telefonie aplikację OCHA – do "odhaczania się" na konkretnych bramkach wstępu do obiektów – i COCOA, taką rządową, która sprawdzi, w kogo pobliżu się przebywa. To nic innego jak notoryczny monitoring i śledztwo, tylko ujęte w ramy bezpieczeństwa.

– Teoretycznie, możecie zostawić telefony w wiosce i pójść do miasta incognito – zapytaliśmy naszego rozmówcę, członka kadry PKOl.
– No nie, nie możemy. Bo aplikacja podobno w każdej chwili może wysłać nam kontrolującą wiadomość, na którą należy odpowiedzieć. I jeśli nie odpowiesz, jesteś w d....

Nie nakładaj jedzenia, nie rozmawiaj w stołówce, mieszkaj z maseczką w apartamencie. I tak dalej

Playbook to ładnie graficzne przedstawienie wszystkiego, czego sportowcowi nie wolno. To nie ma nic wspólnego z igrzyskami, jakie dotąd znano. Wszystkich czekają codzienne testy. A obok stanowisk wymazowych "Fever Clinic Consultation Rooms", czyli pokoje, gdzie należy się udać i sprawdzić, czy zamiast po medal olimpijski nie zostanie się wysłanym do izolatki.

Wioska olimpijska będzie dostępna dla zawodnika tylko na pięć dni przed startem. W 48 godzin po występie ma już go w niej nie być. Apartamenty – niektóre ponoć nawet ośmioosobowe – są według Japończyków bezpieczne, tylko jeżeli współlokatorzy noszą wewnątrz maseczki. Tych właściwie w ogóle nie wolno zdejmować. Podobno zwolnionym z noszenia osłon ma być się podczas treningów, ale ta zasada – jak podają dziennikarze, którzy byli na odwiedzinach w wiosce – nie obowiązuje w siłowni. Rowerki, trenażery i bieżnie są tam przedzielone dodatkowym pleksiglasem. W sumie mieści naraz 500 osób. Pleksą oddzielono również stanowiska w gigantycznej wioskowej stołówce. To miejsce, gdzie zwykle poznaje się mnóstwo ludzi, gdzie panuje tłok i gwar, teraz według organizatorów ma być ciche jak kaplica.

Olimpijczyk, po przeczytaniu Playbooka, zastanawia się: – już widzę, jak w tym tłoku udaje się zachować dwa metry odstępu i jak wszyscy pokornie trzymają się z dala od siebie. Na nagraniach z wycieczki po wiosce widać więcej dozowników z detergentami niż miejsc, gdzie można nalać sobie coś do picia. Zresztą i tego nie można robić samodzielnie. Wszystkie posiłki pod rygorem kary mają prawo nałożyć na talerze wyłącznie kucharze lub wolontariusze. Oczywiście zamaskowani i w rękawiczkach. Ci zamaskowani, którzy będą kierować busami i flotą taksówek, pod żadnym pozorem nie mogą być zagadywani przez podróżujących. W stołówce także rozmawiać nie można, podobnie jak kibice – gdy jeszcze istniał plan ich wpuszczenia na trybuny – nie mogliby wiwatować i krzyczeć.

Rozmowy z dziennikarzami? 1,5 minuty i do widzenia

Wejście do każdej strefy wymaga zapoznania się z regulaminem danego obszaru. O tym, czy dana przestrzeń aktualnie jest dostępna do wejścia, będą informowały sportowców tablice interaktywne, takie jakie zwykle wyświetlają reklamy przy metrze. Każdy może przeczytać: zapełnienie stołówki 70 proc., nie można wejść. Lub: 25 proc., zapraszamy. Na podłogach zamiast zdobionych dywanów (lub czegokolwiek innego) rozłożono wycieraczki z informacjami: tu stój, tu idź, taki zachowaj dystans.

Na obiektach sportowcych zawodnicy (lub obsługa, w zależności od konkurencji) będą mieli obowiązek dezynfekować sprzęt po jego użyciu. A po starcie rozmawiać z dziennikarzem maksymalnie przez półtorej minuty. Tyle dobrego, że bez maseczki przed kamerą.

Nie wszyscy dziennikarze, pomimo przyjazdu, będą mieli swobodną możliwość rozmowy w tzw. strefie mieszanej. Zaleca się używanie... internetowego komunikatora. Przed przyjazdem na obiekt – jeśli jest taka możliwość – najlepiej przebrać się w strój sportowy w pokoju, a nie w szatni na stadionie.

Za nieprzestrzeganie obostrzeń grozi dyskwalifikacja, grzywny, odebranie przepustki

Japonia igrzysk się po prostu boi. I boi się ich japoński rząd, który od miesięcy stara się jak najmniej złościć obywateli protestujących na ulicach przeciwko doprowadzaniu imprezy do końca. Japonia boi się, także dlatego bo jest daleko w tyle ze szczepieniami. I ponieważ liczba zakażeń pomimo lata niebezpiecznie zaczęła rosnąć. Ostatnio to poziom ok. 1,5 tys. nowych przypadków każdej doby.

I nic to, że wśród przyjeżdżającej do Tokio rodziny olimpijskiej zaszczepieniu poddało się ok. 80 procent, a być może więcej. Za nieprzestrzeganie Playbook'a i obostrzeń akredytowanym grożą kary: ostrzeżenia, czasowe albo całkowite odebranie przepustek, grzywny. W najsurowszych, najbardziej "bezczelnych" i ewidentnych przypadkach ponoć nawet dyskwalifikacja, deportacja czy odebranie medalu, co szeroko opisały m.in. "Guardian" i "Associated Press". Playbook oraz to, co w nim zapisane, zaczyna obowiązywać na 14 dni przed przylotem. Niektórzy aplikacje śledzące mają już w swoich telefonach.

Playbook, strona 21: "proszę mieć ze sobą więcej maseczek, tutaj w Tokio panuje czasem dużo większa wilgotność powietrza".