Forum fanów tenisa ziemnego, gdzie znajdziesz komentarze internautów, wyniki, skróty spotkań, statystyki, materiały prasowe, typery i inne informacje o turniejach ATP i WTA.
https://www.mtenis.com.pl/
Jeden z pierwszych jakie widziałem w życiu. Sztosik, teraz pije Ale potem dołączę.Robertinho pisze: ↑04 maja 2020, 21:45Piękny turniej, trochę fajnych wspomnień pomimo braku tytułu RF. Mecz z Safinem utkwił w pamięci?
Luzik, zdrówko! Zapraszam później.Piotrek pisze: ↑04 maja 2020, 22:17Jeden z pierwszych jakie widziałem w życiu. Sztosik, teraz pije Ale potem dołączę.Robertinho pisze: ↑04 maja 2020, 21:45Piękny turniej, trochę fajnych wspomnień pomimo braku tytułu RF. Mecz z Safinem utkwił w pamięci?
Co do finału Wimbledonu zapowiadało się, że może pójść to przełamanie w piątym secie. Szkoda że nie udało się tego przeciągnąć do poniedziałku. To spotkanie na WTF był naprawdę dobry, chyba to wtedy pierwszy raz odezwały się plecy.pascal pisze: ↑04 maja 2020, 22:16 Do Wimbledonu 2008, kiedy wracałem od dziadków samochodem z rodzicami i słuchałem komunikatów radiowych z finału. Zacząłem godzić się z porażką idola, ale wróciliśmy i szybko odpaliłem streama i w niesamowitym napięciu oglądałem do wieczora. Po fakcie czułem jakąś próżnię w sobie. Robertinho wspominał tu często o tym, że Fed potrafi wrócić, dać nadzięję(bp w decydującym jako pierwszy) a potem nagle polec. Coś w tym rodzaju, choć nie do końca. Byłem podbudowany wykradnięciem 2 setów, ale wewnętrznie/głęboko czułem, że tego dnia się po prostu nie uda i koniec. Nazajutrz pojechałem z mamą na pielgrzymkę do Rosji. I gdzieś w połowie wycieczki, banery Rogera w Moskwie ciągle przywoływały emocje z finału
. Od tego momentu zaczęła się ta najbardziej emocjonalna część przygody ze świadomością, że "mistrz potrzebuje wsparcia". I od tego momentu zaczęło się kibicowanie przeciwko Rafie- patrz Us Open 2008 ze Szkotem. Kolejnym niezwykłym przeżyciem był dla mnie mecz z Murray'em w WTF, które szczególnie upodobałem i bardzo mi zależało, żeby Roger przeszedł dalej. Dodatkowo imponowała mi jego waleczność, upartość, upór, których wcześniej nie doceniałem.
Ładnie sobie strzepałeś.Michael Scott pisze: ↑04 maja 2020, 21:38
Ja z tematu wychodzę, bo jeszcze coś na mnie kapnie. Niemniej życzę przemiłego wieczoru!
Ja tak samo, i pamiętam jak mnie Fed wkurzył tym swoim płaczem podczas ceremonii, no już naprawdę taki był zdziwiony i niedowierzał, że wygrał... Pamiętam, że moja Matka i Wujek, który akurat był też z tego zbijali.
Skoro już zaczynamy skręcać w tę stronę, pozwolę sobie zacząć drugi blok: kim jest/był dla Was Roger? Ulubionym tenisistą, gościem którego miło pooglądać na korcie? Fenomenem sportowym, który się podziwia? Czy absolutnym idolem, wzorem, kimś niesłychanie ważnym w życiu, chwilami nawet... Bogiem?Art pisze: ↑04 maja 2020, 22:10
Dwa razy tak.W skokach lubiłem Funakiego, potem objawił się Małysz, ale to były jednak innego rodzaju emocje. Jeśli chodzi o piłkę i reprezentację to też nikt konkretny jakoś mnie nie zachwycił, a co do klubów, to pierwsza koszulką jaką miałem była z nazwiskiem Mehmeta Scholla, więc ciężko było o aż takie zachwyty
A Fed właśnie zachwycał i na dodatek wygrywał, a że zajarałem się wtedy tenisem na dobre to i on został moim numerem jeden.
Co do samych emocji, to najbardziej przeszkadzało mi to, że w meczach gdzie coś ewidentnie nie funkcjonowało, za mało pokazywał tych emocji, które byłyby paliwem do przemiany gry na korcie. W wielu meczach brakowało tego słynnego come on! które potrafiło odmienić o 180 stopni pojedynek. Nie mówię, że tego w ogóle nie było, szczególnie w ostatnich latach, ale jednak zdecydowanie za mało.Kiefer pisze: ↑04 maja 2020, 22:19 Jeszcze muszę dodać, że Fed mimo genialnego stylu gry nie potrafił mnie kupić swoim zachowaniem, Szwajcar był dla mnie po prostu przeźroczysty, taka maszyna skupiona tylko na wygrywaniu, nie okazująca emocji. I chyba tutaj na plus się Szwajcar zmienił już po okresie dominacji, teraz widzę charakter i charyzmę w tym człowieku.
Niestety w przypadku gdy cała dyscyplina tak bardzo się zmieniła nie sposób nie odwołać się do liczb, a tu jednak Federer ma znaczną przewagę. Na korzyść Federera przemawia jeszcze to, że umiał przystosować się do zmian, w stopniu do którego moim zdaniem Sampras by się nie zbliżył. Za to jestem w stanie minimalnie wyżej postawić Pete'a w rankingu najlepszych specjalistów od trawy. To ogólnie jeden z moich największych zarzutów wobec Federera, że pomimo spowolnienia gry i konieczności rywalizowania z młodszymi rywalami w tak brutalny sposób dał się defensorom spacyfikować na tej nawierzchni.Robertinho pisze: ↑04 maja 2020, 22:13A gdybyś miał ich porównać, zestawić, który byłby oceniony wyżej, oczywiście w kontekście swoim czasów?Żilu pisze: ↑04 maja 2020, 22:08
Gdy Sampras zbliżał się do końca kariery, dopiero zaczynałem poznawać zasady piłki nożnej, więc nie było szans na czynne kibicowanie. Postać ta zaintrygowała mnie przede wszystkim podczas lektury Open, gdzie pomimo wyciągnięcia przez Agassiego kilku brudów, Pete został przedstawiony jako absolutny GOAT swoich czasów, ktoś do kogo w określonych warunkach nikt nie miał podjazdu. Do tego dochodzi pewna symbolika, że Sampras reprezentuje styl, którego tak bardzo dzisiaj brakuje, plus wizerunkowo lubię typ sportowca "cichego zabójcy", który przesadnio nie okazuje emocji.
Oj oj, polecam zatem bardzo młodego Rogera. Jak również środkowego Rogera. Ogólnie każdy Roger był mega emocjonalny, po prostu czasem szło mu idealnie i był w swoim tansie, bądź też za bardzo się wyciszał, o czym sam mówił.Kiefer pisze: ↑04 maja 2020, 22:19 Jeszcze muszę dodać, że Fed mimo genialnego stylu gry nie potrafił mnie kupić swoim zachowaniem, Szwajcar był dla mnie po prostu przeźroczysty, taka maszyna skupiona tylko na wygrywaniu, nie okazująca emocji. I chyba tutaj na plus się Szwajcar zmienił już po okresie dominacji, teraz widzę charakter i charyzmę w tym człowieku.
Chyba wszystkim po trochu, ikoną, tenisem, sportem... Jego rekordy pewnie przepadną, ale tenis najprawdopodobniej drugiej takiej postaci się już nie dorobi.Robertinho pisze: ↑04 maja 2020, 22:24 Skoro już zaczynamy skręcać w tę stronę, pozwolę sobie zacząć drugi blok: kim jest/był dla Was Roger? Ulubionym tenisistą, gościem którego miło pooglądać na korcie? Fenomenem sportowym, który się podziwia? Czy absolutnym idolem, wzorem, kimś niesłychanie ważnym w życiu, chwilami nawet... Bogiem?
Mnie akurat nie wkurzył tylko trochę rozmiękczył, bo akurat tak mam, że sporo wymagam od tych którym kibicuję, a Roger się wtedy jakoś wybitnie nie popisał. Gdyby nie zjazd fizyczny Cypryjczyka to pewnie po pierwszym secie nie byłoby tak gładko i to mnie lekko drażniło. Ale na ceremonii pokazał ile to dla niego znaczy i jaką czuł presję, więc szybko się zreflektowałem. Tak w ogóle to cały ten turniej był średni w jego wykonaniu, ale to przez to, że kontuzja kostki, którą pogłębił chyba w finale TMC z Nalbandianem zakłóciła mu przygotowania.
![:]](./images/smilies/%5Bdblpt%5D%5D.gif ":]"){kind=small}
Fenomenem sportowym to był Małysz.Robertinho pisze: ↑04 maja 2020, 22:24Skoro już zaczynamy skręcać w tę stronę, pozwolę sobie zacząć drugi blok: kim jest/był dla Was Roger? Ulubionym tenisistą, gościem którego miło pooglądać na korcie? Fenomenem sportowym, który się podziwia? Czy absolutnym idolem, wzorem, kimś niesłychanie ważnym w życiu, chwilami nawet... Bogiem?Art pisze: ↑04 maja 2020, 22:10
Dwa razy tak.
Pytanie do osób z boku. Co sądzicie o kulcie Szwajcara, który niewątpliwie powstał gdzieś w latach 2004-2007? Czy było to uzasadnione jego geniuszem? Czy tez była to lekka/mocna przesada i potem zdecydowanie zbyt wiele od niego oczekiwano? Oczywiście sympatycy jak najbardziej również mogą pociągnąć ten temat.
Dzisiaj się z tego śmieję. Dzięki za Twój głos Przemku! Mam wrażenie, odnosząc się też do @Mario , że ta kreowana boskość, zrobiła źle wszystkim, zarówno fanom Szwajcara, który kompletnie nie akceptowali jego porażek, jak i samemu Fedowi, który narzucił sobie niesamowitą presję, przez co wspominany Nadal grał sobie z nim na luziku z pozycji underdoga, nawet mając już miażdżący bilans. Dopiero od sezonu 2017 się to zmieniło, choć nie całkiem, bo ostatni Wimbledon pokazał, jak ciągle "muszę" potrafi wyskoczyć w głowie Feda i zacząć go niszczyć.Jacques D. pisze: ↑04 maja 2020, 22:27 Śledziłem karierę RF w sumie od samego początku, więc głupio się nie wypowiedzieć.
Fanem sensu stricto nie byłem nigdy, a jednak do finału Wimbledonu 2008 (włącznie) ściskałem kciuki podczas spotkań z Nadalem tak mocno, jakbym był zagorzałym Federastą. Dla mnie w jakiś sposób uosobienie już wówczas odchodzącego obrazu tenisa, mimo wielu nowoczesnych elementów w grze. Biorąc pod uwagę wszystkie cechy techniczne i atletyczne, jakie tenisista powinien posiadać - zdecydowanie najlepszy zawodnik, jakiego widziałem na żywo. Wszystkie - oprócz głowy. To i wrodzona niechęć do kreowanych przez media półbogów oraz ogólny ugrzeczniono - mydlano- nudny wizerunek najprawdopodobniej sprawiły, że nigdy rzeczonym Federastą się jednak nie stałem.
Po finale Wim 08 coś we mnie pękło i od tamtej pory jego postać odbieram z bardzo dużym dystansem. Nie zmienia to faktu, że jako miłośnik dobrego tenisa bardzo lubię wracać do jego gry. Oglądanie go w dobrej formie to czysta przyjemność estetyczna, czasem wręcz opad szczęki aż do samej ziemi. Z drugiej strony - nigdy mu nie wybaczę fatalnej psychiki i płaszczenia się przed tą pokraką z Jajorki. I wpuszczenia jej na salony, zwłaszcza wimbledońskie.
Pierwszy oglądany mecz: nie pamiętam, prawdopodobnie coś z 99-00
Najlepszy występ: chyba jednak ten finał US Open 04 z Hewittem, zapiera dech do dzisiaj, coś niesamowitego
Najlepszy mecz z udziałem: półfinał Australian Open 05 z Safinem, zarazem najlepszy pojedynek tenisowy, jaki kiedykolwiek widziałem. Paradoksalnie - przegrany przez RF (ale z jakim rywalem)
Najlepszy punkt: było tego mnóstwo, ale jakoś zawsze najbardziej odbiera mi mowę ten:Szczyt kariery: oczywiście 04-07, kto się załapał, ten wie. Nawet mimo jednostronności tych sezonów, to co by nie mówić, RF w takiej formie wtedy - kwintesencja tenisa.Spoiler:
Wybaczcie, jeśli nic oryginalnego nie napisałem i tylko powtarzam to, co już pisaliście, ale kompletnie nie mam czasu w tej chwili czytać i tylko wykorzystałem chwilę, żeby coś skrobnąć, bo siarą byłoby pozostawić taki temat bez odpowiedzi.
