Najfajniejszy ruch serwisowy

[no-handed backhand]

Zawsze chciałem założyć taki temat i niech nikt nie mówi, że jest bez sensu, bo na pewno każdy z Was ma swojego faworyta w tej kwestii - kogoś, którego serve motion można byłoby oglądać w nieskończoność. Moi ulubieńcy to oczywiście Federer i del Potro, dwa zupełnie różne ruchy - pierwszy megaszybki, drugi ultrawolny.
Proszę.

[Emu]

Zdecydowanie Marcel Granollers

[Del Fed]

Z podanych to Federer i Kyrgios, a z dawnych to podobał mi się ruch serwisowy Samprasa i Ivanisevicia.

[Barty]

Fognini.

[DUN I LOVE]

Z podanych to Federer i Kyrgios, a z dawnych to podobał mi się ruch serwisowy Samprasa i Ivanisevicia.

Sampras kozak. Nawet swego czasu logo ATP to podłapało (i mini-ikonka u nas na forum).

[Del Fed]

No, mnie się podobało szczególnie to zatrzymanie ruchu jakby i wzrok przed podrzutem, jakby chciał Cię zastrzelić.
A sekundę później dotrzymywał słowa.

[Lleyton]

Federer bo to taki elegancki ruch.

[Kiefer]

No, mnie się podobało szczególnie to zatrzymanie ruchu jakby i wzrok przed podrzutem, jakby chciał Cię zastrzelić.
A sekundę później dotrzymywał słowa.

Hah, za dzieciaka zacząłem to naśladować.

Ale tutaj u mnie również wygrywa Federer, to jest taki automat, jest w tym niesamowita lekkość i fakt jak szybko to robi również nie jest bez znaczenia.

[Mario]

Diego Junqueira.

[COA]

Brian Battistone.

[DUN I LOVE]

Kozak, kiedyś chyba w CH w Szczecinie niezłą furorę robił Brian swoim niesamowitym serwisem.

[Żilu]

Mimo że ogólnie nie przepadam za servebotami, to jednak moim zdecydowanym faworytem jest Dr Ivo. Wiem że istnieją podania płynniejsze, lepiej rotowane, bardziej różnorodne, ale i tak najbardziej podoba mi się sekwencja serwisowa Chorwata, począwszy od charakterystycznego przygotowawczego upuszczenia piłki, poprzez potężny ruch w formie windy niemal z poziomu kortu na pierwsze piętro, aż po wbicie gwoździa bardziej efektownego niż smecz niejednego gracza z pierwszej setki rankingu. Miód na moje oczy i muzyka dla moich uszu. Czy jakoś tak




Poza tym bardzo lubię ruch serwisowy Monfilsa, szczególnie wyjście w górę z prawie złączonych nóg, co wymaga świetnej koordynacji. Jak dla mnie bardzo estetycznie to wygląda.

[no-handed backhand]

Okazuje się, że bardzo fajny ruch serwisowy ma Pablo Cuevas. Przypomina nim raczej członka szkółki niedzielnej, niż zawodowego tenisistę, brakuje mu jeszcze hawajskiej koszuli.

[no-handed backhand]

Maxime Cressy.

[Kamileki]

Maxime Cressy.

[Emu]

Leonardo Mayer

[Damian]

[Jacques D.]

Nazbierało się przez lata mnóstwo serwisów, które lubiłem mniej, bardziej lub nawet bardzo. I to zarówno te eleganckie i harmonijne, jak i te, które niekoniecznie można tak określić. W sumie nawet takie odjazdy jak ten Soderlingowy z zejściem bardzo nisko na kolanach i Ciliciowy z nienaturalnym wygięciem w łuk niemalże, mi odpowiadały. I Karloviciowa winda, tak ładnie opisana przez Żilu, także. Może tylko "łycha" Raonicia i podskoki Dołgopołowa estetycznie niezbyt mi podchodziły.
Nie sposób nie lubić Federerowej klasyki, ale i rotacje połączone ze świetnym plasowaniem by Rafole są przyjemne, kapitalne podanie miał też Ljubicic, z pierwszego potężny gwóźdź, z drugiego ostra rotacja, zwłaszcza kiedy serwował do środka, polecam się przyjrzeć, naprawdę niesamowita sprawa. No i na kickserwisy też mi się dobrze patrzy, ot choćby te Thiema na cegle.
Oczywiście, na szerokim zapleczu rozgrywek też można/można było ciekawe podania znaleźć - zawsze uwielbiałem chociażby serwis Mariusa Copila - zarówno jedynka, jak i dwójka to kosmos i aż trudno uwierzyć, że można ugrać tak mało dysponując takim podaniem. Bardzo cenię też dobre serwisy z lat 90., zarówno te nastawione dobre plasowanie, jak u Edberga czy Henmana, jak i te już potężniejsze, tu choćby Rusedski czy Phillipousis. Może jedynie estetyka sekwencji Ivanisevicia mniej mnie kręciła jeśli chodzi o estetykę, ale za to siła rażenia była tu bliska współczesnym rekordzistom serwisowych prędkości. No i ciężko mi go krytykować, ze względu na dozgonną wdzięczność za wspomnienia z 2001 roku.

Gdybym miał natomiast wybrać ten jeden ulubiony serwis, nie miałbym większych wątpliwości, że musiałby być to ten Pete'a Samprasa. Jest coś dla mnie magicznego w tej sekwencji, od samego przygotowania po nokautujący cios na koniec, ze szczególnym uwzględnieniem tego jakby mocniej niż u większości innych zawodników zaznaczonego momentu zawieszenia tuż przed uderzeniem piłki, uwiecznionego na starym logo ATP, o którym kiedyś wspominał Dun. No i oczywiście efektem było jedno z najbardziej imponujących i urozmaiconych, najpotężniejszych, najlepiej ustawiających grę podań w historii dyscypliny. Zdecydowanie jedno z moich ulubionych zagrań w tenisie.

[no-handed backhand]

Carlos Alcaraz.

[no-handed backhand]

Jednak Paire.