Najwięcej wygranych spotkań z liderem rankingu - Top 15 (Era Open)

[Kamileki]

1. Rafael Nadal 20
2. Boris Becker 19
3. Ivan Lendl 15
4. Novak Djokovic 13
5. Andy Murray 12
6. Bjorn Borg 11
6. Tom Okker 11
8. Andre Agassi 10
8. Juan Martin Del Potro 10
8. Roger Federer 10
11. John McEnroe 9
11. Stefan Edberg 9
13. Michael Chang 7
13. Richard Krajicek 7
15. Marty Riessen 6
15. Pete Sampras 6

[Kiefer]

Agassi tylko 10? Kurde zważywszy, że aż 14 razy wygrał z Samprasem a pewnie nie był to jedyny lider rankingu z jakim zwyciężał to wydaje się to mało.

Sampras , okrutny jest los wieloletniego lidera rankingu.

[Kamileki]

Jest to specyficzna statystyka bo długie liderowanie jest tutaj przeszkodą. Taki Connors ma tylko 4 takie wygrane, a wspomniany Sampras 6. Z drugiej strony Djokovic, który także spędził na szczycie rankingu całkiem sporo, a ma 13 wygranych z numerem jeden, a inny długoletni lider Lendl ma 15 takich triumfów. Co do Agassiego to pokonał on pięciu różnych liderów rankingu, ale rekordzistą w tym względzie jest Becker - wygrał z aż sześcioma liderami. Obecnie sytuacja nie do pomyślenia - na przestrzeni 15 lat mieliśmy zaledwie czterech liderów i jeszcze trochę urośnie ten "staż".

[Kiefer]

Bardzo specyficzna, myślę, że zdecydowanie bardziej miarodajna (pomijając fakt, że statystyka i tak nieistotna, bo liczą się tytuły) byłaby statystyka wygranych meczów nad liderem rankingu i nad wiceliderem kiedy samemu się liderowało.

[Kamileki]

Myślałem nad tym i może przygotuję i taką statystykę.
Wygrane z numerem jeden coś jednak znaczą. Kilka przykładów. Nadal zdobył 19 tytułów kiedy pokonywał lidera rankingu "po drodze" i aż 16 na 20 wygranych miały miejsce w meczu finałowym. Becker zdobył 15 tytułów po ograniu lidera, a 11 na 19 zwycięstw miały miejsce w finale. Djokovic za każdym razem gdy ogrywał lidera zdobył tytuł, a aż 11 na 13 wygranych nastąpiło w finale. Lendl po zwycięstwach nad numerem jeden zdobył 11 tytułów, a 9 z 15 zwycięstw miało miejsce w finale. Federer pięć razy w finale ograł lidera, a łącznie dzięki takim wygranym zdobył 8 tytułów.
Można powiedzieć, że ogranie lidera przez topowych zawodników bardzo często przekłada się na tytuł (chyba, że mówimy o jakichś sensacjach jak Kolba ogrywający w tym roku Novaka). W dodatku jeśli zrobi się to w finale to prestiż wygranej dodatkowo wzrasta. Dlatego statystyka ta jest wg mnie całkiem istotna, tyle że liczba takich wygranych jest zależna od tego przez jaki czas dany zawodnik był sam liderem.

[DUN I LOVE]

Tutaj Nadal wydaje się naturalnym liderem - lata rywalizacji z tenisistami, którzy najdłużej w historii przebywali/przebywają/będą przebywać na tenisowym szczycie, kiedy Hiszpan od nich nie odstawał, musiały doprowadzić do takiego stanu rzeczy.

Dość powiedzieć, że sam Hiszpan był relatywnie krótko na "1", patrząc na skalę jego osiągnięć.

[Kamileki]

statystyka wygranych meczów nad liderem rankingu i nad wiceliderem kiedy samemu się liderowało.

1. Novak Djokovic 13 + 13 = 26
2. Rafael Nadal 20 + 2 = 22
3. Roger Federer 10 + 11 = 21
4. Boris Becker 19 + 0 = 19
4. John McEnroe 9 + 10 = 19
6. Ivan Lendl 15 + 2 = 17
7. Bjorn Borg 11 + 3 = 14
8. Andy Murray 12 + 1 = 13
8. Andre Agassi 10 + 3 = 13
10. Rod Laver 4 + 8 = 12
11. Tom Okker 11 + 0 = 11
11. Stefan Edberg 9 + 2 = 11
13. Juan Martin Del Potro 10 + 0 = 10
13. Pete Sampras 6 + 4 = 10
15. Michael Chang 7 + 0 = 7
15. Richard Krajicek 7 + 0 = 7

Zwycięstwo nad liderem jest jednak zazwyczaj trudniejsze. Spojrzałem na szybko przed chwilą na rankingi z końców sezonów od 1990 roku i zdecydowanie częściej lider miał większa przewagę punktową nad drugim zawodnikiem aniżeli drugi nad trzecim. Są pewne wyjątki jak np. Djokovic z roku 2013 czy , ale nierzadko bywało tak, że numer dwa dzieliło naprawdę sporo lidera, a jego "poziom" (w oparciu o punkty rankingu) był zdecydowanie bliższy tenisistom z 3, 4, czy 5 miejsca (rok 1979, 1984, 1986, 1996, 1997, 1999, 2002, 2004, 2006, 2010, 2015). Największym plusem ogrania numeru dwa przez lidera jest oczywiście niemal pewny tytuł (bo jest minimalna szansa, że w kończących sezon rozgrywkach grupowych jedynka i dwójka zagrają w półfinale i taka wygrana nie gwarantuje jeszcze tytułu), ale jak wspomniałem w poście powyżej - dla najlepszych zawodników ogranie lidera także prawie zawsze kończyło się sięgnięciem po tytuł - np. Nadal i Djokovic i Federer ograli numer jeden łącznie 43 razy i zdobyli wówczas 40 tytułów.

[Kiefer]

Zwykle ogranie lidera jest trudniejsze a przynajmniej powinno być, bo w teorii gramy z lepszym od siebie, z drugiej strony Nadal wicelidera rankingu będąc liderem ograł 2 razy, a ile razy z nim przegrał?

[DUN I LOVE]

Nie do końca we współczesnej erze. Tutaj jednak zawodnicy mocno grają cyklami i zazwyczaj jak osiągną szczyt, to później następuje faza spadku formy i kontruje ten zdetronizowany (wtedy np. Nadal w 2013 jako numer 2 pewnie grał na większym luzie z Djoko niż rok później, kiedy musiał bronić pozycji).

[Kiefer]

Oczywiście, że tak, pomijając okres dominacji Federera, któremu styl Rafy wybitnie nie leżał a jeszcze wiele spotkań grali na clayu.

Tylko w 2013 to Rafa jako numer dwa z Novakiem za wiele razy nie grał, chyba tylko w finale USO 2013, a jak go wyprzedził to później przegrał dwa razy z Novakiem, który był... wiceliderem.

Najlepszym oczywiście takim przykładem pościgu jest Djokovic w roku 2011, który będąc wiceliderem pokonał lidera Rafę aż 5 razy. Drugi najlepszy przykład to Nadal goniący Federera w roku 2008-ym, ewidentnie był to już czas Hiszpana.

[Kamileki]

Stan na 11 października 2020:

1. Rafael Nadal 21
2. Boris Becker 19
3. Ivan Lendl 15
4. Novak Djokovic 14
5. Andy Murray 12
6. Bjorn Borg 11
6. Tom Okker 11
8. Andre Agassi 10
8. Juan Martin Del Potro 10
8. Roger Federer 10
11. John McEnroe 9
11. Stefan Edberg 9
13. Michael Chang 7
13. Richard Krajicek 7
15. Marty Riessen 6
15. Pete Sampras 6

[Kiefer]

Stan na 31 grudnia 2022:

1. Rafael Nadal 23
2. Boris Becker 19
3. Ivan Lendl 15
4. Novak Djokovic 14
5. Andy Murray 12
6. Bjorn Borg 11
6. Tom Okker 11
8. Andre Agassi 10
8. Juan Martin Del Potro 10
8. Roger Federer 10
11. John McEnroe 9
11. Stefan Edberg 9
13. Michael Chang 7
13. Richard Krajicek 7
15. Marty Riessen 6
15. Pete Sampras 6

[balech]

Kompletnie bezsensowny ranking. Ogarnijcie się co

[DUN I LOVE]

Kompletnie bezsensowny ranking. Ogarnijcie się co

Boli wielki Rafael?

[Kamileki]

Kompletnie bezsensowny ranking. Ogarnijcie się co

Nie we wszystkim możesz być najlepszy. Zrozum.

[balech]

Przecież to ranking przegrywów. Szkoda Rafula zrozumcie

[DUN I LOVE]

Tutaj, a jakże, Fed znowu pomógł za młodu.

[balech]

Niewątpliwie.