Jestem legendą. Diego Maradona: droga do wniebowstąpienia

[Kulfon bez moniki]

Jakie to czasy były. Szaleństwo.

Widziałeś tego spalonego którego gwizdnęli w 7:50 tego filmiku? O ku*wa.
A czasy piękne dla sportu, dla kibiców, i nie tylko. Teraz już tego nie ma, przynajmniej w Europie. Niedługo na stadion będą wpuszczać tylko małżeństwa jednopłciowe. Rzyg.

[DUN I LOVE]

Obejrzałem cały skrót, dobra beka.

Ale to życie na trybunach, wręcz obsesyjne chłonięcie wydarzeń z boiska przez kibiców. Dzisiaj pewnie połowa by siedziała w telefonie, a kolejne kilkanaście procent by strzelało selfie.

[Kiefer]

Z tym spalonym to faktycznie wielkie Lol, świetny mecz swoją drogą, a Maradona no mega dzik.

[DUN I LOVE]

Życie Armando w pigułce:

[Kulfon bez moniki]

Mógł przeżyć 90 lat jako anonim, przeżył 60 jako Diego Maradona. Wielu dużo młodziej umiera.

Powiedzmy sobie szczerze, większość ludzi chciałaby być 1 dzień na szczycie jakim znalazł się ten człowiek. Wybrał życie jakie chciał. Wielu uwielbia używki, uzależnienia, ale niewielu może żyć w ten sposób na własnych zasadach, nie kończąc pod mostem czy w rynsztoku, więc śmieszy mnie trochę to jechanie po nim przez niektórych(ogólnie, nie na tym forum), że ćpun, że alkoholik, itp. Na wszystko sobie zapracował.

Niby tak, ale nie do końca. Oczywiście, można żyć tak intensywnie jak Diego czy Freddie i odwalić kitę zdecydowanie przedwcześnie, ale można też wychlać w swoim życiu łącznie kilkaset cystern z alkoholem i wciągnąć kreskę jak stąd do Las Vegas, a i tak nieźle się trzymać. Przykładów jest sporo, zwłaszcza ze świata muzyki (76-letni Keith Richards, 77-letni Mick Jagger, 73-letni Iggy Pop, Frank Sinatra dożył 83 lat, Ozzy ma 71 lat i wciąż żyje). Trzeba mieć organizm ze stali, poczwórne nerki i potężną wątrobę, w dodatku liczyć na sporo szczęścia i dobrą opiekę medyczną.

Spoiler:

Nie wiem co chciałeś przekazać tym wpisem. Równie dobrze mogę Ci wymienić smakoszy koki czy innych używek którzy zmarli dużo wcześniej niż Diego.

[Michael Scott]

Dzisiaj pewnie połowa by siedziała w telefonie, a kolejne kilkanaście procent by strzelało selfie.

Tak mi się skojarzyło to narzekanie, że ludzie teraz tylko w telefonach siedzą, a nikt nie cieszy się z tego, co daje im świat:

Spoiler:

[DUN I LOVE]

Tak mi się skojarzyło to narzekanie, że ludzie teraz tylko w telefonach siedzą, a nikt nie cieszy się z tego, co daje im świat:

Fakt, nie narzekanie. Sam, będąc na CN, spory fragment meczu spędziłem na robieniu zdjęć, sprawdzaniu wyników, pisaniu ze znajomymi.

[Michael Scott]

Powiedzmy sobie szczerze, większość ludzi chciałaby być 1 dzień na szczycie jakim znalazł się ten człowiek. Wybrał życie jakie chciał. Wielu uwielbia używki, uzależnienia, ale niewielu może żyć w ten sposób na własnych zasadach, nie kończąc pod mostem czy w rynsztoku, więc śmieszy mnie trochę to jechanie po nim przez niektórych(ogólnie, nie na tym forum), że ćpun, że alkoholik, itp. Na wszystko sobie zapracował.

Niby tak, ale nie do końca. Oczywiście, można żyć tak intensywnie jak Diego czy Freddie i odwalić kitę zdecydowanie przedwcześnie, ale można też wychlać w swoim życiu łącznie kilkaset cystern z alkoholem i wciągnąć kreskę jak stąd do Las Vegas, a i tak nieźle się trzymać. Przykładów jest sporo, zwłaszcza ze świata muzyki (76-letni Keith Richards, 77-letni Mick Jagger, 73-letni Iggy Pop, Frank Sinatra dożył 83 lat, Ozzy ma 71 lat i wciąż żyje). Trzeba mieć organizm ze stali, poczwórne nerki i potężną wątrobę, w dodatku liczyć na sporo szczęścia i dobrą opiekę medyczną.

Spoiler:

Nie wiem co chciałeś przekazać tym wpisem. Równie dobrze mogę Ci wymienić smakoszy koki czy innych używek którzy zmarli dużo wcześniej niż Diego.

To, że równie dobrze można pożyć na szczycie na własnych warunkach i dożyć dobrego wieku nie ładując się przedwcześnie do trumny, a wciąż korzystając z życia nieosiągalnego dla 99% ludzi na świecie.

[Michael Scott]

Tak mi się skojarzyło to narzekanie, że ludzie teraz tylko w telefonach siedzą, a nikt nie cieszy się z tego, co daje im świat:

Fakt, nie narzekanie. Sam, będąc na CN, spory fragment meczu spędziłem na robieniu zdjęć, sprawdzaniu wyników, pisaniu ze znajomymi.

Ja to na stadionie wolę cieszyć się chwilą i nie mam ambicji na relacjonowanie tego wydarzenia na fb czy gdziekolwiek indziej. Kilka fotek na początku, hot dog w dłoń i oglądamy

[DUN I LOVE]

To, że równie dobrze można pożyć na szczycie na własnych warunkach i dożyć dobrego wieku nie ładując się przedwcześnie do trumny, a wciąż korzystając z życia nieosiągalnego dla 99% ludzi na świecie.

Wyjątki. Równie dobrze, na przykładzie Nadala można napisać, że da się być eksploatowanym od wczesnych nastoletnich czasów, a później trzaskać szlemy bez straty seta w wieku 34 lat. Rzeczywistość jednak jest inna i wielu z tych młodocianych za*ierdalaczy zakończyła poważne granie anim zdążyli odbić pierwszą piłkę na poważnym poziomie.

[DUN I LOVE]

[Kulfon bez moniki]

Obejrzałem cały skrót, dobra beka.

Ale to życie na trybunach, wręcz obsesyjne chłonięcie wydarzeń z boiska przez kibiców. Dzisiaj pewnie połowa by siedziała w telefonie, a kolejne kilkanaście procent by strzelało selfie.

To smutne jest, i to bardzo. Może to ja jestem dziwny, ale widząc w autobusie czy tramwaju grupę 5 znajomych która ze sobą nie rozmawia, tylko każdy gapi sie w swój telefon, widzę raczej przyszłość w czarnych barwach.

[DUN I LOVE]

To smutne jest, i to bardzo. Może to ja jestem dziwny, ale widząc w autobusie czy tramwaju grupę 5 znajomych która ze sobą nie rozmawia, tylko każdy gapi sie w swój telefon, widzę raczej przyszłość w czarnych barwach.

Być może 2-3 pokolenia zostaną zmarnowane, a przy kolejnych gapienie się w telefon będzie już sporym obciachem.

Skoro już przy argentyńskiej piłce, kiedyś marzył mi się wyjazd na Boca - River. Co tam się musi wyprawiać na trybunach..

[Michael Scott]

To smutne jest, i to bardzo. Może to ja jestem dziwny, ale widząc w autobusie czy tramwaju grupę 5 znajomych która ze sobą nie rozmawia, tylko każdy gapi sie w swój telefon, widzę raczej przyszłość w czarnych barwach.

Być może 2-3 pokolenia zostaną zmarnowane, a przy kolejnych gapienie się w telefon będzie już sporym obciachem.

Będzie obciachem, bo wejdą nowsze technologie i wszyscy będą zapierniczać np: w takich interaktywnych okularach a'la Tom Cruise w Mission Impossible. Albo jeszcze w czymś innym, czego teraz nie jesteśmy sobie w stanie nawet wyobrazić.

Wracając do Maradony:

[DUN I LOVE]

Chyba sedno tego, co się teraz dzieje.

"Nieważne, co zrobiłeś ze swoim życiem, Diego, ważne, co zrobiłeś dla naszego życia".

[Kulfon bez moniki]

Niby tak, ale nie do końca. Oczywiście, można żyć tak intensywnie jak Diego czy Freddie i odwalić kitę zdecydowanie przedwcześnie, ale można też wychlać w swoim życiu łącznie kilkaset cystern z alkoholem i wciągnąć kreskę jak stąd do Las Vegas, a i tak nieźle się trzymać. Przykładów jest sporo, zwłaszcza ze świata muzyki (76-letni Keith Richards, 77-letni Mick Jagger, 73-letni Iggy Pop, Frank Sinatra dożył 83 lat, Ozzy ma 71 lat i wciąż żyje). Trzeba mieć organizm ze stali, poczwórne nerki i potężną wątrobę, w dodatku liczyć na sporo szczęścia i dobrą opiekę medyczną.

Spoiler:

Nie wiem co chciałeś przekazać tym wpisem. Równie dobrze mogę Ci wymienić smakoszy koki czy innych używek którzy zmarli dużo wcześniej niż Diego.

To, że równie dobrze można pożyć na szczycie na własnych warunkach i dożyć dobrego wieku nie ładując się przedwcześnie do trumny, a wciąż korzystając z życia nieosiągalnego dla 99% ludzi na świecie.

Każdy ma inne zdrowie. Bezsensowna dyskusja. Niektórzy palą 2 paki dzienni i żyją po 90 lat, a ktoś nie pali w ogóle i dostaje raka krtani w wieku 35 lat.

[Damian]

Basałaj: „Maradonów było dwóch. Podwójna osobowość, podwójne życie”

Spoiler:

Wydaje mi się, że trudno dziś znaleźć piłkarza o takiej złożonej osobowości. Maradonów było dwóch. Podwójna osobowość, podwójne życie. Myślę, że go to męczyło. Prezes Boniek mówił, że za każdym razem, jak się spotykali, prywatnie był przemiłym człowiekiem, fantastycznym i pełnym ciepła rozmówcą. Może to zderzenie z mediami, z namolnymi kibicami, z całą globalną sławą gdzieś sprawiało, że robił się nerwowy i dokonywał nieciekawych rzeczy – Diego wspomina Janusz Basałaj w rozmowie z Marcinem Ryszką w Weszlo.fm.

REKLAMA


Ads by Waytogrow
***

Panie Januszu, dziś futbol płacze.
Wydaje mi się, że trudno dziś znaleźć piłkarza o takiej złożonej osobowości. Maradonów było dwóch. Podwójna osobowość, podwójne życie. Myślę, że go to męczyło. Prezes Boniek mówił, że za każdym razem, jak się spotykali, prywatnie był przemiłym człowiekiem, fantastycznym i pełnym ciepła rozmówcą. Może to zderzenie z mediami, z namolnymi kibicami, z całą globalną sławą gdzieś sprawiało, że robił się nerwowy i dokonywał nieciekawych rzeczy.

Umarł w wieku 60 lat. Ten rachunek od pana Boga przyszedł za wcześnie. Wiadomo, że miał swoje problemy, guza, w końcu atak serca. Wiódł żywot ciekawy, jednocześnie mocno, by tak rzec, absorbujący. Diego jakoś nie znalazł w sobie umiaru, momentu, w którym trzeba powiedzieć: stop. Może to by teraz nastąpiło? Jego sytuacja przypomina mi trochę sytuację Lady Diany: osaczenie przez paparazzi. Ciągła presja, ciągle szalone wymagania. Wszyscy chcieli go poznać z najróżniejszej strony. Nawet jak strzelał do dziennikarzy, to mu nie odpuszczali. Sam dawał jak wiadomo powody do takiego zainteresowania.

REKLAMA

Ads by Waytogrow
Miałem zaszczyt komentować jego meczu na mistrzostwach świata, Argentyna – Grecja, po którym został zdyskwalifikowany, bo znaleziono w jego organizmie obecność kokainy. Piłkarsko – fenomenalny. Staram się go porównać z Messim, który jest godnym następcą. Maradona był silniejszy, mocniejszy, chyba lepszy. Może potrafiący grać wszechstronniej. Nieprawdopodobnie fizycznie przygotowany. Messi jest szczupły przy Maradonie, cherlawy. Maradona był nabity, jego obwód uda… Trzymał się świetnie na nogach. Jak mówił Zbigniew Boniek: za dobry, żeby go skopać, za dobry, żeby go upilnować.

Właśnie w książce, którą napisał pan ze Zbigniewem Bońkiem, prezes wspomina ten mecz, kiedy chcieli go nieprzepisowo zatrzymać.
Wymierzyć „sprawiedliwość”. Ale ostatecznie uznali, że nie warto. Te nogi są zbyt cenne, żeby robić im krzywdę. Polowano na Maradonę, choć często polowanie na Maradonę nie miało sensu, mijał 5-6 rywali, jak z Belgią czy Anglią w Meksyku. Tu przebił nawet Messiego. Dziś miałby łatwiej, wtedy sędziowie nie roztaczali takiej ochrony nad piłkarzami.

Najmocniej doświadczył go rzeźnik z kraju Basków, Goikoetxea. W meczu Bilbao z Barceloną w 83 złamał Maradonie nogę. Zniechęcił go do gry w Barcy, choć były też inne przyczyny. Maradona skorzystał z oferty Napoli. Mówi się, że za transferem stała camorra, ale prawdy się nie dowiemy.

REKLAMA

Ads by Waytogrow


Piłkarsko był królem. Takim cesarzem futbolu dla mojego pokolenia był Pele i jak ich porównać: Maradonie zabrakło tego życia po piłkarskim życiu. Pele – ambasador Unesco. Gość FIFA. Dla każdego dobre słowo, zazwyczaj okrągłe, z którego niewiele wynikało. Ale został przez światowy futbol zagospodarowany perfekcyjnie. Pele ma dziś 80 lat i ma się całkiem dobrze. Wtłoczył się w takie ramy politycznej poprawności – tu otworzył stadion, tu szkołę, tu odwiedził federację, tu był gościem mistrzostw świata. Skorzystałem z tego w 1994, kiedy podpisał mi koszulkę reprezentacji Brazylii. Diego natomiast wciąż walczył z demonami. Brakowało mu życia zasłużonego piłkarza, który zostaje cenionym trenerem, prezydentem federacji, ambasadorem futbolu.

REKLAMA

REKLAMA


Ads by Waytogrow
Jechał samochodem prosto w ścianę i zamiast wcisnąć hamulec, dociskał gaz.
Chyba tak. Nie radził sobie z tym. Już w trakcie kariery piłkarskiej miał wiele trudnych momentów.

Pan, komentując ten sławny mecz w 1994, widział, że coś jest z Maradoną nie tak?
Nie. Ale był jeden moment. Kiedy strzelił bramkę i podbiegł do kamery. Miał rozradowana twarz, ale to była twarz z dzikim wyrazem twarzy. Piłkarze, gdy podbiegają do kamer, wysyłają jakieś pocałunki, robią serduszka – a u niego ta dzikość. Agresja pomieszana z radością. Pamiętam też z tego meczu, że poproszony o podsumowanie dla studia TVP, powiedziałem, że Maradona ma dziś dużo swobody, Grecy próbują go kryć raczej strefą. Janek Tomaszewski, który był wtedy w studio, z właściwym sobie wdziękiem zdewaluował wszystko, co powiedziałem. „Komentator się myli” i poszła tyrada. Tak się zasadniczo nie powinno robić, ale Janek widział lepiej ze studia niż ja w Bostonie. Poza tym to Janek grał na Wembley, nie ja, więc pewnie wiedział lepiej.

Dyskwalifikacja była szokiem. Podczas kolejnego meczu, ćwierćfinału z Rumunią, Maradona przyszedł na stanowisko telewizji argentyńskiej jako sprawozdawca. Byliśmy obok. Chcieliśmy podejść do Diego po autograf, ale miał ochronę nie do przebicia. Aczkolwiek to była atrakcja, zrobiliśmy mu zdjęcie. Te ostatnie mistrzostwa były dziwne. On się trochę obraził, wyjechał z obozu przed mistrzostwami świata, potem prosili go, żeby wrócił, podobno sam prezydent Argentyny się w to włączył.

REKLAMA

Ads by Waytogrow

https://weszlo.com/2020/11/26/basalaj-m ... jne-zycie/

[Kulfon bez moniki]

To smutne jest, i to bardzo. Może to ja jestem dziwny, ale widząc w autobusie czy tramwaju grupę 5 znajomych która ze sobą nie rozmawia, tylko każdy gapi sie w swój telefon, widzę raczej przyszłość w czarnych barwach.

Być może 2-3 pokolenia zostaną zmarnowane, a przy kolejnych gapienie się w telefon będzie już sporym obciachem.

Skoro już przy argentyńskiej piłce, kiedyś marzył mi się wyjazd na Boca - River. Co tam się musi wyprawiać na trybunach..

Fajny temat. Kto by nie chciał, Ameryka Środkowa i Południowa to miejsca gdzie z całą pewnością można by jeszcze poczuć piłkę w starym stylu. Żeby w Europie coś takiego poczuć to trzeba by się udać na wschód.

[Kiefer]

Chyba sedno tego, co się teraz dzieje.

"Nieważne, co zrobiłeś ze swoim życiem, Diego, ważne, co zrobiłeś dla naszego życia".

Doskonale ujęte, w sumie to samo mówił zawsze mój stary tato.

[DUN I LOVE]

Mój tato*.