T2: Adelajda, Sydney 2022

[Bombardiero]

[Rroggerr]

Wzbudza sympatię Karacew, niesamowite, że przed pandemią jego największe sukcesy to jeden challenger. Fajny tenis, realizuje maks potencjału, pomoże reprezentacji w debelku, czasami kogoś lepszego zaskoczy, a jak dostanie pushera to go zaora jak dzisiaj Murraya - modelowy gość z top20, którego można polubić.

[DUN I LOVE]

Pokazuje to tylko, ile osób nie jest w stanie (z różnych przyczyn: głowa, zdrowie, brak kasy/zespołu specjalistów, szczęścia itp. itd.) zrealizować pełni potencjału. Karacew, kiedyś Bautista i oczywiście te wszystkie perełki z amerykańskich uniwerków to nieliczne przykłady ludzi, którym się udało zarobić na chleb dzięki odbijaniu żółtej piłki.

Swoją drogą to bardzo fascynujące zjawisko jak gracze pokroju Karacewa, Rinderknecha, Koepfera, Harrisa czy Cressy'ego po latach tułaczki odpalają i przekopują się przez kolejne dziesiątki rankingu. Kibicuję takim ludziom.

[Damian]

[Damian]

[Bombardiero]

Bardzo przyjemne były rozgrywki w tym tygodniu, że z radości postanowiłem napisać kilka słów.

Głównie śledziłem zmagania w Adelajdzie i bardzo się cieszę, że udało mi się zobaczyć wszystkie mecze Kokkinakisa. Byłem pod wrażeniem tego, jak duża pewność siebie biła od Australijczyka. Pomimo tych trzysetowych zmagań miałem wrażenie, że każde spotkanie jest w stanie rozstrzygnąć na swoją korzyść, może poza tym tie breakiem w meczu z Ciliciem, gdzie roztrwonił dużą liczbę piłek setowych (ale wierzyłem do samego końca!). Mimo wszystko należą się ogromne brawa za to, jak rozgrywał te tie breaki na przestrzeni całego turnieju i z jaką skutecznością reagował na wydarzenia na korcie, podnosząc poziom swojej gry w kluczowych momentach. Martwiła niejednokrotnie ta niemoc na returnie, przede wszystkim seryjnie marnowane break pointy, ale koniec końców cieszyła dyspozycja we własnych gemach serwisowych, gdzie zawsze był wybitnie skoncentrowany. Tytuł zdobył w pełni zasłużenie, a dla mnie była to ta tenisowa chwila, która sprawia, że banan gości na twarzy przez niemal cały dzień.

Pomimo tego, że widziałem go tylko w spotkaniu finałowym i przelotnie w powtórce meczu z Corentinem Moutetem, byłem też pod wrażeniem gry Arthura Rinderknecha, zwłaszcza jego dyspozycji serwisowej w dwóch pierwszych setach finału. Wiadomo było, komu sprzyja publiczność, dlatego Francuzowi można przyklasnąć za to, że zgarnął seta pierwszego i tak dzielnie walczył w drugim. Szczerze przyznam, że planuję poświęcić mu więcej uwagi w jego kolejnych startach.

Kończąc wątek Adelajdy, wyróżniłbym dwa spotkania. Kokkinakis vs Isner był bardzo przyjemny w odbiorze i po prostu świetnie się ten mecz oglądało pod względem wizualnym. Pod względem dramaturgii i znaczenia dla ostatecznego rozstrzygnięcia tych zawodów to chyba Kokkinakis vs Cilić. Jak dla mnie taki przedwczesny finał.

Zmagań w Sydney już tak nie śledziłem, głównie było to sprawdzanie wyników na LS i skróty, ale z każdym kolejnym meczem coraz bardziej ściskałem kciuki za Andy'ego Murraya. W świetny sposób odprawił Basilaschviliego i Opelkę, pokazując, że wciąż ma bardzo dobrze ułożoną rękę i stać go jeszcze na dobre występy. Oby była to prognoza na przyszłość, a nie jednorazowy wyskok. Liczę, że w tym roku jakiś kurnik lub dwa wpadną do dorobku. Szkoda tego finału, ale na Kartseva w tym turnieju po prostu nie było mocnych. Te sety przegrane z Sonego i Evansem to chyba na własne życzenie, bo każde spotkanie rozpoczynał z pierdol***ciem i z pierdol***ciem je kończył. W meczu z Murrayem zagrał po prostu perfekcyjnie (aż sobie odpaliłem powtórkę). Nie powiem, że jestem fanem jego stylu gry, nie można mu jednak odmówić pracowitości i konsekwencji. Po prostu potwierdził, że jest tego typu tenisistą, który konkurentów grających na podobnym poziomie jest w stanie regularnie odprawiać, a od czasu do czasu dołożyć coś ekstra.

Cieszę się z dwóch pierwszych tygodni stycznia, bo dostarczyły mi wielu pozytywnych emocji związanych z tenisem - tym prawdziwym, a nie tym, o którym mówi się w mediach masowego przekazu. Utwierdziło mnie to tylko w przekonaniu, że pomimo tych wszystkich pozakortowych zawiłości, to sport ostatecznie jest na pierwszym planie, oczywiście jeśli potrafi się odpowiednio do tego podejść. Chciałbym też podziękować wszystkim użytkownikom, którzy w tym tygodniu się tutaj udzielali. Dzięki Wam te zmagania śledziło się z ogromną przyjemnością. Do zobaczenia w Melbourne.

[Bombardiero]

[Bombardiero]

[Bombardiero]

[Damian]

Adelaide International 2



[WC] Thanasi Kokkinakis d. Arthur Rinderknech 6-7(6) 7-6(5) 6-3 R. Haigh
[3] Wesley Koolhof / Neal Skupski d. [6] Ariel Behar / Gonzalo Escobar 7-6(5) 6-4 G. Allensworth

---

Sydney Tennis Classic



[1] Aslan Karatsev d. [WC] Andy Murray 6‑3 6‑3 F. Murphy
[3] John Peers / Filip Polasek d. Simone Bolelli / Fabio Fognini A. Nour