Rafael Nadal. Życie i twórczość.

[Jacques D.]

To chyba czas na odrobinę autodiagnozy

05 - 08: niechęć jakiej nie odczuwałem w tenisie do nikogo prócz Sereny (ale w stosunku do niej te uczucia nigdy w żaden sposób nie ewoluowały), trochę zaprzeczenia, od finału Wimbledonu 2008, czyli oficjalnej daty śmierci tenisa, staje się dla mnie kimś w rodzaju Orwellowskiego Wielkiego Brata lub też Goldsteina, w zależności od punktu widzenia.

08 - 17: uczucia może mniej intensywne, ale wciąż żywe, głównie obrzydzenie i odraza plus kibicowanie właściwie każdemu, kto z nim gra, rosnąca świadomość, że to postać już historyczna, niestety przełomowa w tenisie i że będzie trzeba z tym żyć.

17 - 22: obojętność doskonała, wszystko już i tak zaprzepaszczone, więc kolejne osiągnięcia powodują wzruszenie ramion, niejako obok tego rosnący szacunek jako do jednego z dwóch ostatnich wielkich tenisowych mistrzów, tym większy, im bardziej kompromitują się kolejne pokolenia.

22 - 24: sentyment, nostalgia, syndrom sztokholmski

[Nowitzki]

Real Madrid C. F., its President and its Board of Directors wish to express their admiration and affection for one of the greatest legends of Spanish and world sport of all time.

https://www.realmadrid.com/en-US/news/c ... 10-10-2024

[Michael Scott]

[Robertinho]

To chyba czas na odrobinę autodiagnozy

05 - 08: niechęć jakiej nie odczuwałem w tenisie do nikogo prócz Sereny (ale w stosunku do niej te uczucia nigdy w żaden sposób nie ewoluowały), trochę zaprzeczenia, od finału Wimbledonu 2008, czyli oficjalnej daty śmierci tenisa, staje się dla mnie kimś w rodzaju Orwellowskiego Wielkiego Brata lub też Goldsteina, w zależności od punktu widzenia.

08 - 17: uczucia może mniej intensywne, ale wciąż żywe, głównie obrzydzenie i odraza plus kibicowanie właściwie każdemu, kto z nim gra, rosnąca świadomość, że to postać już historyczna, niestety przełomowa w tenisie i że będzie trzeba z tym żyć.

17 - 22: obojętność doskonała, wszystko już i tak zaprzepaszczone, więc kolejne osiągnięcia powodują wzruszenie ramion, niejako obok tego rosnący szacunek jako do jednego z dwóch ostatnich wielkich tenisowych mistrzów, tym większy, im bardziej kompromitują się kolejne pokolenia.

22 - 24: sentyment, nostalgia, syndrom sztokholmski

04-24:

Postać kortowa - obrzydzenie, od przebierania się za dzikusa, przez odgłosy, miny i gesty, grzebanie w tyłku, plucie i rozcieranie, różne umiarkowanie sportowe zachowania, generalnie eksponat zoologiczny.

Gra w tenisa - miał potencjał, żeby grać całkiem znośnie, Wujek wybrał 22 WS, więc obrzydzenie, ale z szacunkiem dla efektywności.

Osoba poza kortem - raczej bardzo spoko gość, możny by pewnie miło pogadać o piłce, wędkowaniu, płci pięknej itp, więc życzę wszystkiego dobrego po zakończeniu kariery.

Generalnie wybił mi z głowy zainteresowanie tenisem, nie mówiąc o jakiejś przyjemności, więc dobrze, że wreszcie się to kończy.

[no-handed backhand]

No dobra, nie sądziłem, że mnie to tak walnie. Żegnaj, byczuś.

[DUN I LOVE]

No dobra, nie sądziłem, że mnie to tak walnie. Żegnaj, byczuś.

Trafiliśmy wczoraj ze wspominkami, Kubuś.

[Robertinho]

Nikt tak nie przerażał.

Ja go zawsze lekceważyłem. A już poza cegłą, to te wszystkie oklepy które zbierał, uważałem za normalny stan natury. Bardzo, bardzo szkoda, że Federer uprawiał aż tak skrajne poddaństwo na początku ich rywalizacji, bo bez Wimbla08 i AO09, dużo skromniej by to CV poza RG wyglądało, do tego z dwoma WS wygranymi na hobbystach-entach i dwoma na Daniłku. No ale cóż robić, wszystko co można było lić w swojej karierze, Szwajcar lił.

[DUN I LOVE]

Bez trylogii 40-15 stary Rokerek miałby z No1e 26-24 i 9-7 w szlemach.

[Robertinho]

Wytrwale jinxuję GOAT25+ spinem o rozpadającym się Nole.

[DUN I LOVE]

Wystarczy ban dla Sinnera, ale i bez tego powinno się udać.

[Emu]

https://youtu.be/mSaTwMiZ6l4?si=15_NIw4l_qSLa4dj

[no-handed backhand]

[Jacques D.]

To chyba czas na odrobinę autodiagnozy

05 - 08: niechęć jakiej nie odczuwałem w tenisie do nikogo prócz Sereny (ale w stosunku do niej te uczucia nigdy w żaden sposób nie ewoluowały), trochę zaprzeczenia, od finału Wimbledonu 2008, czyli oficjalnej daty śmierci tenisa, staje się dla mnie kimś w rodzaju Orwellowskiego Wielkiego Brata lub też Goldsteina, w zależności od punktu widzenia.

08 - 17: uczucia może mniej intensywne, ale wciąż żywe, głównie obrzydzenie i odraza plus kibicowanie właściwie każdemu, kto z nim gra, rosnąca świadomość, że to postać już historyczna, niestety przełomowa w tenisie i że będzie trzeba z tym żyć.

17 - 22: obojętność doskonała, wszystko już i tak zaprzepaszczone, więc kolejne osiągnięcia powodują wzruszenie ramion, niejako obok tego rosnący szacunek jako do jednego z dwóch ostatnich wielkich tenisowych mistrzów, tym większy, im bardziej kompromitują się kolejne pokolenia.

22 - 24: sentyment, nostalgia, syndrom sztokholmski

04-24:

Postać kortowa - obrzydzenie, od przebierania się za dzikusa, przez odgłosy, miny i gesty, grzebanie w tyłku, plucie i rozcieranie, różne umiarkowanie sportowe zachowania, generalnie eksponat zoologiczny.

Gra w tenisa - miał potencjał, żeby grać całkiem znośnie, Wujek wybrał 22 WS, więc obrzydzenie, ale z szacunkiem dla efektywności.

Osoba poza kortem - raczej bardzo spoko gość, możny by pewnie miło pogadać o piłce, wędkowaniu, płci pięknej itp, więc życzę wszystkiego dobrego po zakończeniu kariery.

Generalnie wybił mi z głowy zainteresowanie tenisem, nie mówiąc o jakiejś przyjemności, więc dobrze, że wreszcie się to kończy.

Piłka i wędkowanie to wiem, ale nie wiedziałem, że Rafa miał jakieś ciekawe refleksje o kobietach. Co ciekawe, ja jakoś zupełnie go w tym 04 ominąłem i dopiero rok później zaznaczyło się to jakoś mocniej w mojej świadomości, że ktoś taki jest i że źle wygląda... Dla osób, które się na ten czas nie załapały, to pewnie nie jest tak jaskrawe, w obliczu ewolucji Djokovicia, Murraya i wszystkich nędznych klonów tej trójki w latach późniejszych, ale kiedy Rafa pojawił się w tourze, taki image i taki styl gry, w kontekście wciąż nieodległej, mocno klasycznej tenisowej przeszłości, naprawdę czynił go postacią mocno ambiwalentną czy wręcz kontrowersyjną, choć w zupełnie inny sposób niż Safin, Kafielnikow, Hewitt czy wcześniej McEnroe. Wizerunek nadobnego mistrza przyszedł dużo później.

[Kamileki]

Osoba poza kortem - raczej bardzo spoko gość, możny by pewnie miło pogadać o piłce, wędkowaniu, płci pięknej itp, więc życzę wszystkiego dobrego po zakończeniu kariery.

Piłka i wędkowanie to wiem, ale nie wiedziałem, że Rafa miał jakieś ciekawe refleksje o kobietach.

Spoiler:

[Nowitzki]

When Did You Start Watching Rafa?

[Robertinho]

Piłka i wędkowanie to wiem, ale nie wiedziałem, że Rafa miał jakieś ciekawe refleksje o kobietach. Co ciekawe, ja jakoś zupełnie go w tym 04 ominąłem i dopiero rok później zaznaczyło się to jakoś mocniej w mojej świadomości, że ktoś taki jest i że źle wygląda... Dla osób, które się na ten czas nie załapały, to pewnie nie jest tak jaskrawe, w obliczu ewolucji Djokovicia, Murraya i wszystkich nędznych klonów tej trójki w latach późniejszych, ale kiedy Rafa pojawił się w tourze, taki image i taki styl gry, w kontekście wciąż nieodległej, mocno klasycznej tenisowej przeszłości, naprawdę czynił go postacią mocno ambiwalentną czy wręcz kontrowersyjną, choć w zupełnie inny sposób niż Safin, Kafielnikow, Hewitt czy wcześniej McEnroe. Wizerunek nadobnego mistrza przyszedł dużo później.

Miał kilka wypowiedzi o WTA ciekawych, plus ponoć puchacz rolował dość intensywnie.

[DUN I LOVE]

Korzystając z tego, że jestem w Hiszpanii, kupię sobie dziś w kiosku ASa czy Marcę.

Mogę komuś wziąć i później wysłać kurierem po powrocie.

@Nando @Kamileki @Lucas @Bombardiero

[Bombardiero]

@DUN I LOVE, czy ma to też wersję anglojęzyczną?

[DUN I LOVE]

@DUN I LOVE, czy ma to też wersję anglojęzyczną?

Nie sądzę, ale zapytam.

[Bombardiero]

Mimo wszystko nawet po hiszpańsku bym skorzystał. Fajna pamiątka, posłałbym Ci później bliczka.