Wimbledon 2021

[Damian]

Kort Centralny
Kort 1
Kort 2

Mecze Polaków będą zazwyczaj w Polsacie Sport, (tj. mecz Igi Światek w poniedziałek) o ile będą w tv kanałach. Przypomnijmy, że Polsat jak większość europejskich tv, posiada dostęp do 9 feed'ów (przekaz przez satelitę).

Skomentują ci sami ludzie od 4 lat, a więc: Katarzyna Nowak, Justyna Kostyra, Dawid Olejniczak, Marcin Muras, Tomasz Tomaszewski, Krzysztof Wanio, Tomasz Lorek i Filip Gawęcki

Historia transmisji Wimbledonu w Polsacie:

Spoiler:

Wimbledon 2003: Bohdan Tomaszewski, Karol Stopa i Krzysztof Wanio
Wimbledon 2004: , Bohdan Tomaszewski, Karol Stopa, Krzysztof Wanio, Tomasz Tomaszewski oraz Marcin Muras.
Wimbledon 2005: Bohdan Tomaszewski, Karol Stopa, Krzysztof Wanio, Tomasz Tomaszewski oraz Marcin Muras.
Wimbledon 2006:
Wimbledon 2007: Bohdan Tomaszewski, Katarzyna Nowak, Tomasz Tomaszewski, Karol Stopa, Marcin Muras i Tomasz Lorek.
Wimbledon 2008: m.in. Bohdan Tomaszewski, Tomasz Tomaszewski, Marcin Muras oraz Katarzyna Nowak
Wimbledon 2009:
Wimbledon 2010:
Wimbledon 2011:
Wimbledon 2012: Bohdan i Tomasz Tomaszewscy, Katarzyna Nowak, Krzysztof Wanio i Marcin Muras.
Wimbledon 2013: Bohdan Tomaszewski, Tomasz Tomaszewski, Marcin Muras, Krzysztof Wanio i Katarzyna Nowak.
Wimbledon 2014:
Wimbledon 2015: Marcin Muras, Marcin Lorek, Dawid Olejniczak, Tomasz Tomaszewski, Katarzyna Nowak, Krzysztof Wanio i Filip Gawęcki
Wimbledon 2016: Marcin Muras, Marcin Lorek, Dawid Olejniczak, Tomasz Tomaszewski, Katarzyna Nowak, Krzysztof Wanio i Filip Gawęcki.
Wimbledon 2017: Dawid Olejniczak, Tomasz Tomaszewski, Marcin Muras, Tomasz Lorek, Katarzyna Nowak, Justyna Kostyra, Krzysztof Wanio, Filip Gawęcki i Marek Furjan.
Wimbledon 2018:
Wimbledon 2019: Katarzyna Nowak, Justyna Kostyra, Dawid Olejniczak, Marcin Muras, Tomasz Tomaszewski, Krzysztof Wanio, Tomasz Lorek i Filip Gawęcki

[Nando]

[no-handed backhand]

Skomentują ci sami ludzie od 4 lat, a więc: Katarzyna Nowak, Justyna Kostyra, Dawid Olejniczak, Marcin Muras, Tomasz Tomaszewski, Krzysztof Wanio, Tomasz Lorek i Filip Gawęcki

[DUN I LOVE]

Ty czytasz te posty w ogóle czy lajkujesz na ślepo?

[no-handed backhand]

Ty czytasz te posty w ogóle czy lajkujesz na ślepo?

Pilnuj swojego trollskiego nosa.

[Damian]

Wimbledon:
Paul
Uchiyama

[DUN I LOVE]

Murray radzi Jackowi Draperowi.

[juniorro]

Witam mam pytanko czy pkt za Wimbledon są odejmowane jak turniej był rozgrywany w 2019 czy nie czy Djokovicowi odejmą pkt jak nie wygra turnieju jak to wygląda.

[Alan]

Murray radzi Jackowi Draperowi.

Jest tutaj kompetentną osobą od udzielenia rad Andy Mendi, wszakże w swoim debiutanckim Wimbledonie miedzy innymi w wielkim stylu ograł mającego jakoś w tamtym okresie swój prime - Stepanka.

Spojrzałem pobieżne i wyglada na to, że pogoda dopisze w pierwszych dniach turnieju.

[juniorro]

Zyskać wiadomo nie zyska bo broni tytułu jedynie do rankingu race.Pozdrawiam

[polo90]

Chyba wszyscy zawodnicy są już w Londynie poza Federico Coria który gra dziś o 16 30 finał challengera w Mediolanie
Po przylocie do Anglii nie sądzę żeby wygrał mecz z Elahi Galanem.

[Damian]

Five Challenger Stars To Watch At Wimbledon

Spoiler:

A look at the ATP Challenger stalwarts poised to make a run in London

For the next fortnight, all eyes will be on the stars of the ATP Tour as they battle for glory at Wimbledon. But as hungry as they will be to lift the Gentlemen's Singles Trophy, there is another group of competitors that are just as motivated to make a splash at the grass-court Grand Slam. They are the players competing throughout the year on the ATP Challenger Tour.

Securing entry into a Grand Slam is no simple task. It requires year-round focus, hard work and consistency to arrive at this moment. For players grinding on the Challenger circuit, this is the reward. Having the opportunity to test their talents against the best players in the world, and with coveted FedEx ATP Rankings points and prize money at stake, is what drives these players from January to November.

The 2021 Championships are no exception. A platform to showcase their skills and eventually take the next step on the ATP Tour, it presents a huge opportunity on a global stage. A strong performance on the lawns of the All England Club can prove to be career-altering for many Challenger stars, as they target the Top 100 and beyond. So, which players are poised to wreak havoc on the draw? We look at five to watch in SW19...

Marcelo Tomas Barrios Vera (CHI)
Don't call him a clay-court specialist. Barrios is already proving to be quite a formidable opponent at this year's Championships. Despite entering Wimbledon with just nine matches played away from clay in 2020-21 combined, the Chilean made the most of his professional grass-court debut during qualifying.

Barrios would drop just one set in securing his first Grand Slam main draw berth, posting a perfect 5-0 record in tie-breaks along the way. After defeating Mitchell Krueger and Enzo Couacaud, he punched his ticket with an impressive four-set victory over top seed Kamil Majchrzak. A strong grass-court performer, Majchrzak was coming off a run to the final at the ATP Challenger stop in Nottingham a week ago.

As Barrios makes his Grand Slam debut at the All England Club, he will take plenty of confidence from a breakthrough 2021 campaign on the ATP Challenger Tour. The 23-year-old has posted a 15-8 record thus far, including a pair of final appearances on home soil in Santiago and one week ago in Almaty, Kazakhstan. In fact, it was his journey from Almaty to London, flying 12 hours across Europe to transition from clay to grass, that has been the most impressive part of his run through qualifying. With a clay-court final in Kazakhstan on Saturday and a Wimbledon qualifying campaign that was postponed to Tuesday due to rain, he only had 45 minutes to prepare on the grass.

Barrios will kick off his Grand Slam career against 2018 runner-up Kevin Anderson on Monday, with a potential second-round clash with World No. 1 Novak Djokovic looming large.

Barrios

Benjamin Bonzi (FRA)
Three years later, Bonzi is back in London, earning a second chance at the All England Club. It was in 2018 that the Frenchman qualified for his first Championships, before falling to Lukas Lacko from a set up in the opening round. Now, a more experienced and seasoned Bonzi steps onto the hallowed lawns at SW19 for a shot at redemption.

The 2021 ATP Challenger wins leader, Bonzi is in the midst of a breakout year. The World No. 118, who turned 25 earlier this month, is peaking at the right time. Knocking on the door of a Top 100 debut in the FedEx ATP Rankings, the Nimes native owns a tour-leading 28 match wins this year on the Challenger circuit, including titles on the hard courts of Potchefstroom, South Africa, and clay of Ostrava, Czech Republic. Having previously never lifted a Challenger trophy, Bonzi's double has made him one of the more feared players this year.

One of four Frenchmen to successfully navigate through qualifying, Bonzi ousted Juan Pablo Ficovich and Daniel Altmaier in straight sets before rallying to defeat Frederico Ferreira Silva on Thursday. Having also reached the semi-finals at the ATP Challenger stop in Nottingham the week prior, Bonzi will be looking to carry the grass-court momentum into Wimbledon.

The 25-year-old will face fellow qualifier Marco Trungelliti on Tuesday. Marin Cilic, finalist in 2017, is a potential second-round opponent.

2021 Challenger Match Wins Leaders

Player Wins
Benjamin Bonzi
28
Kacper Zuk
22
Jenson Brooksby
21
Sebastian Baez
21
Liam Broady (GBR)
With the results he's putting up on the ATP Challenger Tour, Broady's wild card is well deserved. At the age of 27, the Brit enters his fourth appearance at his home Grand Slam in the best form of his career.

A stalwart on the Challenger circuit since his first full season in 2017, Broady is making the most of his opportunities this year. A pair of hard-court finals in Potchefstroom, South Africa and Biella, Italy saw him rise to a career-high of No. 137 in the FedEx ATP Rankings in April. Moreover, it's his consistency that's driving his push towards the Top 100, boasting a 15-5 record (75.0 win percentage), which is among the tour leaders.

Broady's form has already translated to the ATP Tour, having claimed his first tour-level victory in three years at the clay-court event in Cagliari. That was followed by one of the best wins of his career, stunning Nottingham champion Frances Tiafoe at this week's ATP 250 event in Eastbourne.

The Stockport native, who also earned his way through qualifying at Roland Garros last month, will look to carry the momentum into SW19. A first-round meeting with Italy's Marco Cecchinato awaits. To be held on Monday on No. 3 Court, it will be their first encounter. Ninth-seed Diego Schwartzman looms as a potential second-round opponent.

Broady

Tallon Griekspoor (NED)
Grand Slam qualifying is a test of emotions, nerves and determination. It can be a rollercoaster ride for even the more experienced players on tour. Just ask Tallon Griekspoor.

The Dutchman is as battle-tested as they come entering Wimbledon. A two-time ATP Challenger champion in 2021, Griekspoor secured his passage to the All England Club after surviving a qualifying gauntlet. On Tuesday, the 24-year-old needed nearly three hours to edge Thomas Fabbiano 7-6(8), 6-7(6), 7-5. That was followed by an efficient 44-minute 6-0, 6-1 win over reigning junior champion Shintaro Mochizuki on Wednesday. And in Thursday's final round, he was forced into another marathon, overcoming a two-set deficit to rally past 18-year-old Arthur Fery 4-6, 3-6, 7-6(5), 7-6(5), 6-2.

Griekspoor's success in qualifying should come as no surprise, considering his strong run of form on the Challenger circuit in 2021. He has posted a 10-2 record since the start of May, lifting trophies on the clay of Prague and Bratislava.

The Haarlem native will be tested from the first ball at SW19, opening against fourth-seed Alexander Zverev on Tuesday. In search of his third Top 20 win, Griekspoor is no stranger to the big stage, having claimed victories over Stan Wawrinka and Karen Khachanov at the ATP 500 event in Rotterdam in 2018 and 2019, respectively.

Zhizhen Zhang (CHN)
Monday's last match on Court 11 is one to watch. For the first time in the Open Era, a Chinese man will play in the singles main draw at the Wimbledon Championships. Zhang is set to make his Grand Slam debut against fellow qualifier Antoine Hoang, in what will be a historic moment for Asian tennis.

You May Also Like: Zhang Is First Chinese Man To Qualify For Wimbledon In The Open Era
A two-time ATP Challenger champion, in Jinan and Shenzhen in 2019, Zhang is mounting a charge up the FedEx ATP Rankings in his quest to surpass his career-high of No. 136. He reached his first semi-final since the COVID-19 shutdown at last month's tournament in Biella, Italy, and has performed well in his professional grass-court debut. Last week, he defeated third seed Andreas Seppi in Nottingham for his first Top 100 win on the surface.

Zhang

The man known as 'ZZZ' was a dominant force in Wimbledon qualifying, dropping just one combined set in his three matches. It all culminated in a 6-0, 6-3, 6-7(4), 7-6(6) win over Francisco Cerundolo to book his spot in the main draw.

On Monday, the Shanghai native will face Hoang for second time. Their first encounter came three years ago, in ATP Challenger qualifying in Francavilla al Mare, Italy. Hoang won in three sets. The winner will face either 15th-seed Alex de Minaur or #NextGenATP star Sebastian Korda in the second round.

https://www.atptour.com/en/news/broady- ... r-to-watch

[Damian]

Witam mam pytanko czy pkt za Wimbledon są odejmowane jak turniej był rozgrywany w 2019 czy nie czy Djokovicowi odejmą pkt jak nie wygra turnieju jak to wygląda.

Nie odejmą.

[Damian]

Historia i zapowiedź turnieju oczami Tomka Lorka.

Wimbledon: Taniec na ośmiu milimetrach

Spoiler:

134 edycja The Championships. Ośmiokrotny zwycięzca singla panów – Roger Federer po raz 81 zagra na Wielkim Szlemie. 18 leworęcznych tenisistów w turnieju głównym, 1 700 000 funtów dla mistrza i mistrzyni singla. A trawa podczas Wimbledonu na 18 kortach musi mieć 8 milimetrów wysokości…

Niezrównani brytyjscy fachowcy od pielęgnowania 38 kortów rozmieszczonych u zbiegu ulic Somerset i Church Road twierdzą, że potrzeba 15 miesięcy, aby trawa była idealna do gry. W kwietniu każdego roku (za wyjątkiem I, II wojny światowej i sezonu 2020, gdy pandemia COVID-19 uniemożliwiły grę) używa się nasion trawy, aby w maju źdźbła osiągnęły wysokość 15 milimetrów. W maju trawa jest przystrzyżona trzykrotnie, aby utrzymać ją w należytym reżimie: 15 milimetrów. Pod koniec kalendarzowego lata 6 ton ziemi zostaje nawiezione na każdy kort, tylko po to, aby nawierzchnia była równa. Co noc podczas trwania Wimbledonu, każdy kort jest subtelnie zraszany, po to, aby trawiasty dywan mógł przetrwać dwutygodniowe zmagania, a król returnu Serb Novak Djoković mógł pląsać na boso po trawie w drodze po dwudziesty wielkoszlemowy tytuł… Zimą, gdy jedynie zabłąkane dusze przychodzą zwiedzać muzeum Wimbledonu, trawa powinna mieć 13 milimetrów wysokości, lecz podczas The Championships nie ma innej opcji: źdźbło musi mieć 8 milimetrów…

Tajemniczy telefon z Niemiec

Naturalnie, miłośników tenisa elektryzuje myśl czy fenomenalny Serb, lider światowego rankingu będzie dwunastym w historii, który na przestrzeni jednego roku zdobędzie dublet (Roland Garros + Wimbledon). Nole wygrał w olśniewającym stylu turniej w Paryżu pokonując w półfinale króla ziemnych kortów – Rafę Nadala, a w finale wnuka solidnego radzieckiego piłkarza Siergieja Salnikowa – Stefanosa Tsitsipasa. Fani tenisa po raz kolejny będą roztrząsać czy zapracowana mama Serena Williams wyrówna rekord legendarnej australijskiej damy – Margaret Court i sięgnie po 24 tytuł Wielkiego Szlema. Polscy kibice będą trzymać kciuki za Igę Świątek, Magdę Linette, Alicję Rosolską, Huberta Hurkacza i Łukasza Kubota, który jako jedyny Polak posmakował triumfu na wimbledońskich kortach. Jednak Wimbledon nie zawsze był li tylko i wyłącznie miejscem fantastycznej sportowej rywalizacji. Dwa lata z lekkim okładem przed wybuchem II wojny światowej podczas meczu Pucharu Dwighta Davisa: USA – Niemcy, na korty w Londynie zadzwonił sam fuhrer – Adolf Hitler i jak fama niesie, bynajmniej nie zamierzał dyskutować o wyższości slajsa nad topspinem na trawie…

Blada twarz Gottfrieda von Cramma

Baron Gottfried Alexander Maximilian Walter Kurt von Cramm był nie tylko znakomitym tenisistą okresu międzywojennego (wszak dwukrotnie wygrał Roland Garros w singlu w 1934 i 1936 roku oraz triumfował w mikście podczas Wimbledonu’1933 z Hilde Krahwinkel), ale i człowiekiem honoru. Kiedy przyjaciel von Cramma, reprezentant Niemiec w Pucharze Davisa – Daniel Prenn został zmuszony do opuszczenia kadry z uwagi na żydowskie pochodzenie, baron głośno skrytykował nazistów i regularnie odmawiał wstąpienia w szeregi partii, choć Hermann Goring często namawiał i zapraszał na wytworne kolacje…

Niemieccy tenisiści w pocie czoła przygotowywali się do meczu międzystrefowego: USA – Niemcy, który miał zostać rozegrany na korcie centralnym Wimbledonu w lipcu 1937 roku. Zwycięzca tego pojedynku trafiał na obrońców tytułu – Wielką Brytanię. W 1935 roku baron zaskarbił sobie sympatię miłośników sportu, gdyż podczas meczu międzystrefowego: USA – Niemcy, baron przyznał się, że piłka dotknęła jego rakiety po zagraniu Amerykanina Donalda Budge’a. Sędzia uznał, że piłka po uderzeniu Budge’a wylądowała na aucie, co było zgodne z prawdą, lecz uczciwy von Cramm podszedł do sędziego i wyjaśnił mu, że musnął piłkę rakietą, więc punkt należy przyznać Amerykanom. Ten szlachetny gest miał niebagatelny wpływ na końcowy wynik (mecz wygrali Amerykanie), co naturalnie rozsierdziło Adolfa Hitlera. W mniemaniu fuhrera, baron von Cramm zachował się niewłaściwie, co było o tyle dziwaczne, że baron był wysokim blondynem, który pasował na przedstawiciela rasy aryjskiej, więc wpisywałby się idealnie w filozofię partii rządzącej Trzecią Rzeszą. Na nieszczęście dla fuhrera, miłośnika dominacji Niemiec na świecie i szaleńca snującego plany o supremacji z perspektywy zacisznej rezydencji w Berchtesgaden, baron nie podzielał jego wizji.

Niemiecka prasa nazwała szlachetne zachowanie von Cramma „zdradzieckim aktem”. W 1937 roku nadarzyła się wyborna okazja, aby baron „odkupił” swoje winy względem dyktatora. W finale europejskim rozegranym w Berlinie w dniach 10-12 lipca Niemcy z Hennerem Henklem i von Crammem w składzie pokonali Czechosłowację 4-1. Tydzień później kadra Niemiec zawędrowała na Wimbledon, aby zmierzyć się z USA

20 lipca 1937 roku atmosfera panująca na trybunach kortu centralnego na Wimbledonie była podniosła. 14 000 widzów… W gronie zaproszonych gości: królowa Mary, ambasador Niemiec w Wielkiej Brytanii – Joachim von Ribbentrop, niemiecki minister sportu oraz wielu oficjeli z USA. Stan rywalizacji brzmiał: 2-2, a do ostatniego meczu singlowego stanęli: Gottfried von Cramm i Donald Budge. Kiedy tenisiści już zamierzali wyjść na kort centralny Wimbledonu, dżentelmen pilnujący wejścia do szatni, mrugnął do barona i szepnął mu do ucha: „ma pan ważną rozmowę międzynarodową”. Zaniepokojony baron posłusznie zawrócił z drogi wiodącej na kort, uniósł słuchawkę i usłyszał głos Adolfa Hitlera. Donald Budge przyznał po meczu, że kilkakrotnie słyszał jak baron mówi w ojczystym języku: „ja, mein fuhrer”. Baron temu zaprzeczał, ale wedle podsłuchującego rozmowę Amerykanina, Hitler miał zakończyć konwersację słowami: „wygra pan to dla Niemiec, baronie”.

Gottfried wyszedł na kort blady jak ściana, lecz nawet pod wpływem ogromnego stresu, zdołał wygrać dwa pierwsze sety: 8-6, 7-5. Dwie kolejne partie ułożyły się po myśli Amerykanina. Budge wygrał je w stosunku: 6-4, 6-2. W decydującym piątym secie, von Cramm imponował wolejami, zacnie sprzątał przy sieci i prowadził już 4-1. Jednak Donald Budge zdołał wyrównać na 4-4. Na korcie rozgorzała zaciekła walka. Baron obronił cztery piłki meczowe, ale koniec końców uznał wyższość Budge’a i uległ mu 6-8. Kiedy Budge posyłał winnera, zegar wskazywał 20.45. Szarzało, obaj panowie grali przy zapadającym zmroku. Gottfried podszedł do siatki i z uśmiechem na ustach pogratulował zwycięstwa rywalowi mówiąc: „Don, to był najlepszy mecz w mojej karierze w sensie jakości tenisa. Jestem szczęśliwy, że mogłem go rozegrać przeciwko tobie. Darzę cię ogromnym szacunkiem. Gratulacje”.

Jednak fuhrer nie był równie łaskawy jak baron. 5 marca 1938 roku gestapo wtargnęło do zamku Bruggen – siedziby barona. Pod zarzutem utrzymywania stosunków homoseksualnych z Manasse Herbstem, aktorem żydowskiego pochodzenia, znanym chociażby z niemego filmu „Syn Hannibala”, von Cramm został zatrzymany. Baron nie zaprzeczył, że łączy go ogromna zażyłość z Manasse, a dla gestapo był to doskonały pretekst, aby osadzić von Cramma w berlińskim więzieniu.

Baron przywykły do wygód, nie rezygnował z walki o wolność. Pisał listy do przyjaciół. Król Szwecji, Gustaf V wywierał presję na rządzie Niemiec i po sześciu miesiącach spędzonych w więzieniu, baron von Cramm wrócił na korty. W 1939 roku zdołał wygrać prestiżowy turniej na kortach Queen’s Clubu pokonując Amerykanina Bobby’ego Riggsa. Jednak przed wybuchem II wojny światowej już nie zagrał na Wimbledonie, gdyż organizatorzy uznali go za kryminalistę…

Podczas działań wojennych, baron wiernie służył Wermachtowi. Brał udział w operacji Fall Barbarossa. Doznał rozległych odmrożeń podczas walk pod Stalingradem w 1942 roku i otrzymał Żelazny Krzyż za zasługi na polu bitewnym. Następnie baron został pozbawiony honorów będąc podejrzany o udział w spisku przeciwko Hitlerowi.

W 1951 roku von Cramm po raz ostatni zagrał na kortach Wimbledonu. Nie błyszczał na trawie jak przed wybuchem II wojny światowej. Po zakończeniu kariery sportowej, baron zawiadywał administracją w niemieckiej federacji tenisowej i został... importerem bawełny! Jego burzliwe życie dobiegło końca 9 listopada 1976 roku w Egipcie. Zginął w pobliżu Kairu jako pasażer samochodu podczas zderzenia z wojskowym samochodem…

Boris Becker został najmłodszym mistrzem Wimbledonu w 1985 roku mając 17 lat i 227 dni. Kiedy podczas przemówienia po czterosetowym finale z Kevinem Currenem, Boris powiedział: „Niemcy nigdy nie miały tenisowego idola”, komentator stacji BBC rzekł: „należy wybaczyć niewątpliwe faux pas temu młodzieńcowi. Boris ma prawo nie wiedzieć, że wygrał Wimbledon 7 lipca, a więc dokładnie w dniu 76 urodzin barona Gottfrieda von Cramma. Gdyby baron żył, obchodziłby dziś 76 urodziny… W dniu jego urodzin, niemiecki tenisista wygrał Wimbledon. Czyż to nie urocze?” – głos komentatora popłynął ku szerokiej publiczności. Boris po latach zgłębił wiedzę o baronie, który przed meczem Pucharu Davisa na centralnym korcie Wimbledonu otrzymał telefon od fuhrera…

Kort centralny

Podczas II wojny światowej bombardowania zniszczyły 14 000 domostw leżących w pobliżu wimbledońskich kortów. 11 października 1940 roku spadająca bomba zniszczyła fragment dachu nad kortem centralnym. Wimbledon zrezygnował z eliminacji do turnieju głównego w 1946 roku. Na trybunach wokół kortu centralnego zniszczonych zostało 1200 krzesełek. Pierwszym powojennym mistrzem singla został Francuz (urodzony w Indochinach!) Yvon Petra, a wśród pań triumfowała Pauline Betz z USA.

W 1949 roku do Londynu przybył tenisista o przydomku „Lucky Ted” (potrafił przetrwać kryzys w pięciosetowych meczach, taki współczesny Nole Djoković!). Był to Kalifornijczyk Ted Schroeder. Palił fajkę, a na kort wkraczał z przedziwnym, osobliwym chodem jakby był pierwowzorem Latającego Cyrku Monty Pythona (kłania się ministerstwo dziwnych kroków). Dziennikarze opisujący jego mecze twierdzili, że Ted wychodzi na kort jakby dopiero co zeskoczył z konia. 28-letni Schroeder był rozstawiony z jedynką podczas Wimbledonu’1949. To był jedyny występ Schroedera podczas The Championships. Cóż to była za słodka męczarnia! Cztery rundy, same pięciosetówki. Ted pokonał Gardnara Mulloya, Franka Sedgmana, Erica Sturgessa i Jaroslava Drobnego. Jaroslav był turniejową szóstką. W tymże samym turnieju, jeno w deblu, Ted Schroeder osiągnął finał gry podwójnej grając w parze ze swoim rodakiem Gardnarem Mulloyem.

Często polscy kibice spragnieni tenisowych sukcesów mówią o tym, że zbyt długo czekają na wybitne osiągnięcia Polek na Wielkim Szlemie. Jadwiga Jędrzejowska przegrała finał singla pań Wimbledonu w 1937 roku ulegając Brytyjce Dorothy Round w trzech setach: 2-6, 6-2, 5-7. W 2012 roku Agnieszka Radwańska zagrała w finale Wimbledonu z Sereną Williams. Krakowianka pomimo przeziębienia, walczyła dzielnie i przegrała w trzech partiach: 1-6, 7-5, 2-6.

Co mają powiedzieć Brytyjki, które na pierwszy finał Wimbledonu, w którym zagrały dwie tenisistki ze Zjednoczonego Królestwa czekały od 1914 aż do 1961 roku?! W owym 1961 roku Angela Mortimer, niezmordowana wojowniczka, która okopywała się za linią końcową (wszak kochała baseline) pokonała w finale swoją rodaczkę Christine Truman: 4-6, 6-4, 7-5. Truman zapłaciła bardzo wysoką cenę za zaciekłą bitwę, która rozpętała się w ćwierćfinale, gdy ku uciesze angielskiej widowni Christine pokonała rozstawioną z numerem 1, fenomenalną Australijkę Margaret Smith!

W finale deszcz storpedował grę po pierwszym secie. W drugiej partii Truman wciąż posyłała pociski z forhendu i grała bardzo agresywnie. Była jeden punkt od wyjścia na prowadzenie 5-3 w drugim secie, gdy… przewróciła się przy próbie loba. To był moment zwrotny. Mortimer uwierzyła w siebie, wygrała drugą partię, a w trzeciej jedno przełamanie okazało się kluczowe i Angela Mortimer pochodząca z Plymouth (w młodości chadzała na mecze żużlowej drużyny Plymouth Devils!) została mistrzynią Wimbledonu. Angela wyszła za mąż za legendarnego komentatora tenisa i autora znakomitych książek – Johna Barretta. Dziś Wyspiarze wiele daliby za takowy skład finału singla pań… Pewnikiem 14 979 krzesełek na trybunach kortu centralnego utonęłoby w oceanie szalonych emocji…

Serena po raz dwudziesty czwarty?

Dach nad kortem centralnym można zasunąć maksymalnie w czasie 10 minut. Potrzeba 7500 parasolek, aby zakryć przestrzeń jaką chroni dach nad najbardziej znanym kortem centralnym na świecie. Gdyby przy zamkniętym dachu zamierzano całkowicie wypełnić przestrzeń kortu centralnego za pomocą tenisowych piłeczek potrzebowalibyśmy 290 milionów piłeczek! A ile wiaderek łez wylała wspaniała mama i wybitna tenisistka Serena Williams, aby przełknąć gorycz porażek zmierzając po póki co nierealny 24 tytuł Wielkiego Szlema? Tego nikt nie wyliczył…

Wydawało się, że tegoroczny pandemiczny Australian Open to miejsce, w którym Amerykankę stać na triumf. I to w ojczyźnie innej legendy – Margaret Court, która odpoczywa sobie dostojnie w Perth ciesząc się z 64 wielkoszlemowych tytułów w singlu, deblu i mikście. Serena grała jak z nut, była świetnie przygotowana fizycznie do gry na Rod Laver Arena. Po znakomitym meczu pokonała w IV rundzie Białorusinkę Arynę Sabalenkę, w ćwierćfinale nie dała szans Simonie Halep, lecz w półfinale powstrzymała ją Naomi Osaka. Podczas Roland Garros, gdzie Serena trzy razy wygrywała (2002, 2013, 2015) już tak różowo nie było, gdyż Amerykanka odpadła w IV rundzie z Jeleną Rybakiną z Kazachstanu.

W tegorocznej edycji Wimbledonu zabraknie obrończyni tytułu sprzed dwóch lat Simony Halep. Nie zagrają również: Naomi Osaka, Jennifer Brady (finalistka Aussie Open’2021), Kirsten Flipkens, Wang Qiang, Zheng Saisai i Margarita Gasparyan. Po raz pierwszy rozstawiona na Wielkim Szlemie w singlu zostanie Bara Krejcikova (z numerem 15), a więc mistrzyni tegorocznego Roland Garros w grze pojedynczej i podwójnej będzie miała teoretycznie łatwiej w początkowej fazie Wimbledonu. Ponadto Czeszka będzie rozstawiona z nr 1 w deblu z rodaczką Kateriną Siniakovą. W grze podwójnej ujrzymy polską parę: Magdę Linette i Alicję Rosolską (szczęśliwa mama wraca do gry!). Serena Williams, choć wygrywała debla na Wimbledonie aż 6 razy, tym razem nie zagra w turnieju gry podwójnej.

Rekord prędkości serwisu w dziejach Wimbledonu wśród pań należy do siostry Sereny – Venus, która w 2008 roku posłała piłkę z szybkością 129 mil na godzinę! Z kolei najszybszy serwis w poprzedniej edycji Wimbledonu należy do Sereny: 122 mile na godzinę… Starsza siostra Sereny zagra po raz dziewięćdziesiąty w turnieju głównym Wielkiego Szlema! Niezwykła długowieczność Venus…

Co czeka zapracowaną mamę Serenę Williams w tegorocznym Wimbledonie? Amerykanka siedmiokrotnie wygrała w Londynie (2002, 2003, 2009, 2010, 2012, 2015, 2016), przegrywając 4 finały. Wimbledon i US Open są najbardziej bolesne dla Sereny w wymiarze aż czterech porażek odniesionych w finałach w Londynie i w Nowym Jorku.

Serena Williams jest rozstawiona z numerem szóstym, a jej rywalką w I rundzie będzie Białorusinka Aliaksandra Sasnowicz. Białorusinka tylko raz awansowała do IV rundy singla Wimbledonu (2018). Stare, acz prawdziwe tenisowe porzekadło mówi, że nie należy spoglądać dalej niż na kolejną rundę, a 39-letnia Amerykanka imponuje pokorą i nie chce kusić losu dalekosiężnymi planami.

Od lat eksperci wyrażają opinię, że amerykański tenis nie jest w najlepszym stanie. Liczby nie zawsze przekładają się na jakość, ale niech tegoroczny Wimbledon zilustruje która nacja dysponuje siłą uderzeniową. W turnieju głównym zagra 21 Amerykanek, 13 Rosjanek, 9 Czeszek, 9 Brytyjek, 6 Rumunek, 5 Hiszpanek, 5 Francuzek, 4 Australijki, 4 Białorusinki, 4 Niemki, 4 Ukrainki, 3 Włoszki, 3 Słowenki, 3 Szwajcarki i… 2 Polki.

Wciąż niedoścignioną w singlu na kortach Wimbledonu pozostaje legendarna Martina Navratilova – posiada 9 tytułów. Martina we wczesnej młodości jeździła rekreacyjnie na czechosłowackiej Jawie! Co prawda nie tak szybko jak Jiri Stancl, ale liczą się chęci i odwaga…

Podczas Wimbledonu’2021 Australijka Ashleigh Barty spędzi odpowiednio 82 i 83 tydzień na kobiecym tronie. To druga Australijka w historii rankingu, która dotarła na szczyt. Pierwszą była Evonne Goolagong Cawley. Zagrożeniem dla Ash, grającej starannym slajsem z bekhendu, może być Białorusinka Aryna Sabalenka, która musi wygrać Wimbledon przy potknięciu Barty przed fazą półfinału…

Trudne losowanie Polek

Iga Świątek, juniorska mistrzyni Wimbledonu’2018 nie ukrywa, że trawa nie jest jej ukochaną nawierzchnią. Polka wciąż zachwyca tempem rozwoju. Jest coraz bardziej dojrzałą tenisistką. Preferuje techniczny, ładny tenis dla oka. Nie dziwota, że sam sir Andy Murray, spec od gry na trawie, dwukrotny mistrz Wimbledonu (2013, 2016) oraz wicemistrz olimpijski w mikście na londyńskiej trawie’2012 (z Laurą Robson) zachwycał się grą Igi. Przed rozpoczęciem tegorocznych zmagań, Andy Murray, który przed dwoma laty wygrał finał debla z Feli Lopezem na kortach Queen’s Clubu, zamienił kilka słów z Igą. To przepiękny wyraz szacunku wielkiego mistrza dla skali umiejętności Polki.

Przed dwoma laty Iga rozegrała dwa turnieje na trawie przed Wimbledonem. W Birmingham przedostała się przez trójstopniowe eliminacje. W Eastbourne Polka uległa znakomitej australijskiej singlistce i deblistce: Samancie Stosur, a podczas Wimbledonu Iga potknęła się na Szwajcarce Wiktorii Golubic. Rok temu COVID-19 storpedował sezon gry na trawie, więc dla mistrzyni Roland Garros’2020 będzie to drugi występ w dorosłym Wimbledonie. Iga ma trudne losowanie, bo trafiła na uparciuszka, zodiakalnego Koziorożca – doświadczoną tenisistkę z Tajwanu: Hsieh Su-Wei. 35-letnia Hsieh co prawda tylko raz dotarła do czwartej rundy singla Wimbledonu (2018), lecz dysponuje szerokim wachlarzem zagrań i bogatym arsenałem. Lubi przydatnego na trawie slajsa, często bywa regularna, zmienia kierunki, żongluje tempem wymian, gra dropszoty w najmniej oczekiwanych momentach, więc z pewnością dwukrotna mistrzyni Wimbledonu w deblu (2013 i 2019) będzie groźna dla Polki. Hsieh w odróżnieniu od Świątek zagra zarówno w singlu jak i w deblu.

Najlepsza polska singlistka jest rozstawiona z numerem 7 w tegorocznym Wimbledonie. Iga swoje zmagania rozpocznie już w poniedziałek 28 czerwca na korcie nr 1, drugim w hierarchii. Mecz Polki z Hsieh Su-Wei zaplanowano jako trzeci pojedynek dnia, a więc należy zakładać, że spotkanie rozpocznie się około godziny 19.30 – 20.00. Skoro Iga Świątek gustuje w porządnym hard rockowym brzmieniu i słucha zacnej, kultowej kapeli Led Zeppelin, to zważywszy, że przed laty królami Londynu był kwartet muzyków: Robert Plant, Jimmy Page, John Paul Jones i John Bonham, to być może muzyka poniesie Igę do zwycięstwa? Tym bardziej, że Iga w jednym z wywiadów wyznała, że chciałaby pograć na perkusji, a większego wirtuoza gry na garach aniżeli John Bonham świat nie widział, więc kto wie…

Poznanianka Magda Linette nie ma łatwej rywalki. Co prawda Amanda Anisimowa nie zawędrowała dalej niż do drugiej rundy Wimbledonu (2019), ale atutem Amerykanki, oprócz młodości (31 sierpnia ukończy 20 lat) będzie ostrzeliwanie polskiej fortecy. Magda ma za sobą udany występ w Paryżu. Ponadto Polka jest wyżej notowana (44 w rankingu WTA) aniżeli Amanda (81). Linette osiągnęła już trzecią rundę Wimbledonu (2019), a w stolicy Zjednoczonego Królestwa Magdę wspiera kapitan polskiej reprezentacji, były tenisista i wielki fan Włókniarza Częstochowa – Dawid Celt, więc można żywić nadzieję, że Polka mentalnie udźwignie ciężar gatunkowy pojedynku z Amerykanką.

W deblu para: Magda Linette – Alicja Rosolska może sporo zwojować. W pierwszej rundzie gry podwójnej rywalkami Polek będą: Ukrainka Ludmiła Kiczenok oraz Japonka Makoto Ninomiya.

Z pewnością wypada żałować, że do turnieju głównego singlistek nie udało się awansować Urszuli Radwańskiej, która potknęła się na ostatniej, trzeciej przeszkodzie w eliminacjach. Polka uległa 30-letniej Amerykance Danielle Lao: 3-6, 2-6. W II rundzie kwalifikacji z rywalizacji odpadła Magdalena Fręch (porażka z Australijką Ariną Rodionową). Katarzyna Kawa również zakończyła zmagania na drugiej rundzie przegrywając z Rosjanką Vitaliją Djaczenko. Utalentowana Maja Chwalińska przegrała w I rundzie eliminacji z Francuzką Clarą Burel.

Misja Nole

Turniej singla panów elektryzuje tenisową społeczność na całym globie. Serb Nole Djoković to nie tylko król returnu, który zamęczył na paryskiej mączce Hiszpana Rafę Nadala. El Manacori na Roland Garros znalazł tylko dwóch pogromców: Szweda Robina Bo Carla Soderlinga i Serba Novaka Djokovicia. Nole umiejętnie i bardzo oszczędnie zarządza energią. Po wyczerpującym turnieju w Paryżu zażył relaksu z niespełna 7-letnim synkiem Stefanem i przyzwyczaił się do trawiastego kobierca odbijając piłkę na Majorce. Nole Djoković przybył na Majorkę na zaproszenie dyrektora turnieju – wujka Rafy – Toniego Nadala i w parze z długoletnim przyjacielem: Carlosem Gomezem-Herrerą dotarł do finału debla.

Djoković, jak nakazuje tradycja, otworzy tegoroczne zmagania na korcie centralnym. W poniedziałek 28 czerwca o godzinie 14.30 Serb zagra z bardzo utalentowanym 19-latkiem z angielskiego Sutton – Jackiem Draperem. Draper udowodnił, że wie na czym polega gra na trawie docierając do ćwierćfinału Queen’s Clubu.

Djoković to nie tylko najsilniejszy mentalnie tenisista, który poprowadził Serbię do triumfu w Pucharze Davisa w 2010 roku i sprawił, że Serbowie wygrali pierwszą edycję ATP Cup w 2020 roku na Ken Rosewall Arena w Sydney. To człowiek, który zapłacze nad losem uchodźców, wzruszy się niesłabnącym dopingiem płynącym od dziecka siedzącego na paryskim korcie. Novak chętnie wspiera ofiary powodzi w Bośni i Hercegowinie, rozmyśla o istocie ludzkiego bytowania podczas wspinaczki w górskim masywie Rtanj… „Po raz drugi wspiąłem się z moją małżonką Jeleną na szczyt tej tajemniczej góry, która kryje w sobie niezwykłą moc” – wyznał Nole. Jego tenisowy tata, poczciwy słowacki trener Marian Vajda powiedział po zwycięstwie na Roland Garros, że „jeżeli tylko Nole będzie zdrów, to może celować w kalendarzowego Szlema”. Wypada żywić nadzieję, że wielki fan Rogera Federera – Rod Laver – nie poczuje się urażony jeżeli znakomity serbski tenisista zdoła powtórzyć jego osiągnięcie z 1962 oraz 1969 roku.

W turnieju głównym ujrzymy 5 Serbów (zważywszy na 7-milionową populację jest to fantastyczny wynik), 15 Francuzów, 13 Amerykanów, 12 Hiszpanów, 10 Włochów, 9 Australijczyków, 7 Argentyńczyków i 7 Niemców. To najliczniej reprezentowane nacje. W erze profesjonalnego tenisa Włosi nigdy nie mieli aż tylu reprezentantów w turnieju głównym co w tegorocznym Wimbledonie. Matteo Berrettini wygrał Queen’s Club, więc kto wie, może rzymianin będzie czarnym koniem turnieju przy SW 19?

Ośmiu juniorskich mistrzów Wimbledonu zagości w turnieju głównym panów. Roger Federer (1998), Gael Monfils (2004), Jeremy Chardy (2005), Grigor Dimitrow (2008), Marton Fucsovics (2010), Reilly Opelka (2015), Denis Shapovalov (2016) i Alejandro Dawidowicz Fokina (2017).

Federer, choć nie błyszczał na trawie w Halle (porażka w II rundzie z Kanadyjczykiem Felixem Auger-Aliassime), wciąż nie kryje, że wiąże ogromne nadzieje związane ze startem w Londynie. To będzie dwudziesty drugi występ Szwajcara na wimbledońskiej trawie. Drugim w tej klasyfikacji jest Amerykanin Jimmy Connors (20), a trzecim wiecznie młody Hiszpan z Toledo: Feliciano Lopez, który po raz 19 zagra przy SW 19.

Federer nie miał łatwego losowania, bo już w I rundzie czeka go pojedynek z leworęcznym Francuzem, który na trawie potrafi grać. Adrian Mannarino swój jedyny skalp złowił właśnie na kortach trawiastych w holenderskim ‘s-Hertogenbosch.

W Londynie zabraknie dwukrotnego mistrza (2008 i 2010) Rafy Nadala, który planuje powrót na korty twarde w USA. Z rozmaitych powodów nie zagrają: Borna Corić (kontuzja barku), Kyle Edmund (kolano), David Goffin (kostka), Milos Raonić (łydka), Dominic Thiem (prawy nadgarstek) i Stan Wawrinka (lewa stopa).

Wrocławianin Hubert Hurkacz przed dwoma laty zauroczył nas znakomitą walką z Novakiem Djokoviciem w III rundzie Wimbledonu. Hubi rzucał się na trawę przy siatce niczym młody Boris Becker i po heroicznym boju, wyrównał stan meczu z Serbem na 1-1. Potem Serb udowodnił dlaczego jest fenomenem sportu, lecz styl porażki wrocławianina był krzepiący dla ducha.

W tym roku na trawie jedynym pozytywem Huberta jest… debel w Halle. Polak lubi grać z zodiakalnym Lwem, bo Wodnika (Hurkacz) nakręca przedsiębiorczy, wyluzowany i kreatywny Kanadyjczyk Felix Auger-Aliassime. Co prawda finał w Niemczech zakończył się porażką, ale wstydu nie było, gdyż zarówno Horia Tecau jak i Kevin Krawietz to doświadczeni debliści.

Hubert jest rozstawiony z numerem 14 i ma wymagającego rywala w I rundzie singla. Włoch Lorenzo Musetti to wielki talent, choć jak mawia najlepszy brytyjski singlista Daniel Evans, „człowiek bez grama szacunku dla rywali, więc ręki Włochowi nie podam, chyba, że nauczy się dobrych manier”… Musetti gra jednoręcznym bekhendem, lecz jeszcze nigdy nie grał na Wimbledonie. Mało tego, nie rozegrał w tym sezonie ani jednego spotkania na trawie. Pomimo to, nie należy lekceważyć 19-latka z Carrary, bo to naturalny talent, który może eksplodować w Londynie.

Kamil Majchrzak z Piotrkowa Trybunalskiego był najwyżej rozstawiony w eliminacjach do Wimbledonu. Grał bardzo solidnie, lecz w III rundzie nie znalazł recepty na Chilijczyka: Marcelo Tomasa Barriosa Verę. Szczególnie zacny był powrót ze stanu 0-1 w setach z Holendrem Robinem Haase w II rundzie kwalifikacji, ale cóż z tego, skoro efekt jest inny od oczekiwanego… Kacper Żuk znalazł sposób na pogromcę Rafy Nadala sprzed dziewięciu laty – Czecha Lukasa Rosola, lecz w II rundzie uznał wyższość Amerykanina Denisa Kudli.

Mistrzowie Wimbledonu w deblu z 2017 roku: Łukasz Kubot i Marcelo Melo ponownie zagrają razem. Po piątkowym losowaniu miny były nietęgie, bo Polak i Brazylijczyk trafili na byłego mistrza Wimbledonu w grze podwójnej – Duńczyka Frederika Nielsena (w 2012 roku wygrał Szlema z Jonathanem Marrayem) i groźnego Chorwata z Sibenik: Franko Skugora. W sobotę okazało się, że kontuzja uniemożliwia występ parze Nielsen/Skugor i rywalami Łukasza oraz Marcelo będą Amerykanie: Nathaniel Lammons (Teksas) i Jackson Withrow (Nebraska). Łukasz Kubot i Marcelo Melo są rozstawieni z numerem ósmym.

W turnieju deblowym roi się od sław – Kolumbijczycy: Cabal/Farah, Chorwaci: Mektić/Pavić, Ram/Salisbury (finaliści Australian Open’2021), Dodig/Polasek (mistrzowie Australian Open’2021), Granollers/Zeballos (zwycięzcy Masters w Madrycie), Murray/Soares, Herbert/Mahut (mistrzowie Roland Garros).

Pasjonując się wspaniałymi zagraniami na trawie, nie zapominajmy, że do gry wraca geniusz z Canberry – krnąbrny, ekscentryczny, acz bardzo wrażliwy człowiek, który dysponuje niezwykłą tenisową „czutką” – Australijczyk Nick Hilmy Kyrgios. Jego mecze zawsze przykuwają uwagę fanów. W singlu Kyrgiosa czeka poważny test już w I rundzie: jego rywalem jest zwycięzca turnieju w Halle, Francuz Ugo Humbert. Intrygujące, bo Nick Kyrgios zagra w mikście z Venus Williams…

Pora zaopatrzyć się w truskawki, niekoniecznie z hrabstwa Kent od waćpanny Marion Regan, która co roku zasyła 28 000 kilogramów na korty Wimbledonu i smakować tenis z najwyższej półki…

https://www.polsatsport.pl/wiadomosc/mo ... limetrach/

[Damian]

halo tu Łymbledon...Wspomnienie Tomka Tomaszewskiego.

Wimbledon: Wraca najpiękniejszy turniej

Spoiler:

Cisza na Centre Court, słychać tylko charakterystyczny dźwięk piłki tenisowej na strunach rakiety. Potem brawa, szmer, czasem okrzyk podziwu, lub rozczarowania. Niekiedy jęk rozpaczy. Wreszcie głos arbitra na stołku: game Miss Swiątek. Akustyka kortu centralnego Wimbledonu była jeszcze piękniejsza kiedyś, kiedy trybuny i stropy były w dużej części drewniane (do 2001 roku). Wtedy odgłos piłki uderzającej o trawiaste podłoże, każde kichnięcie czy głośniej wypowiedziane słowo niosło się echem.

Rusza Wimbledon! Wszystko, co powinniście wiedzieć o tym turnieju
Rusza Wimbledon! Wszystko, co powinniście wiedzieć o tym turnieju
Zielony teatr Wimbledonu. Minęły już dwa lata od ostatniej edycji. Rano na kortach czuć zapach świeżo skoszonej trawy. W pierwszym tygodniu jest ona jasnozielona, równiutka. Z czasem staje się jakby zmęczona, traci blask i świeżość. Każdego kolejnego dnia pojawiają się coraz większe wyspy wytartej trawy, odsłaniając ziemię. To oczywiście zmienia warunki gry. Kiedyś, przed laty grało się na trawie w Nowym Jorku i w Melbourne. Ale trawa wimbledońska była uważana za najszybszą. Latami wygrywali tu specjaliści prezentujący ofensywny tenis serwis wolej, głównie Australijczycy i Amerykanie. Przełomem był Bjorn Borg. Szwed triumfował na londyńskich trawnikach pięć razy z rzędu (1976-1980) grając z głębi kortu. Z czasem, od 2008 roku zastosowano inny gatunek trawy by dać szansę tenisistom grającym z tyłu. Tych było dużo więcej. Gra stała się wolniejsza.

Rozstawiona z numerem 7 Iga Świątek jedzie do Londynu bez żadnych oczekiwań. Z wypowiedzi taty Tomasza i trenera Piotra Sierzputowskiego wynika, że trawa to tylko parotygodniowy etap polskiej tenisistki w drodze do najważniejszego turnieju w sezonie - Igrzysk w Tokio. Mam wrażenie, że Iga kryguje się mówiąc, że trawa to nie jej nawierzchnia. Trochę jak Danił Medvedev na kortach ziemnych. Na oficjalnej stronie Wimbledonu pojawił się ciekawy artykuł o Idze, jej triumfie przed trzema laty w juniorskim Wimbledonie. Autor tekstu Alix Ramsay pokazuje szybką drogę jaką przeszła Świątek wygrywając Roland Garros w rok po juniorskim tytule w Londynie. Ramsay delikatnie sugeruje, że Polka może być niespodzianką tegorocznego turnieju. Jej dynamika, potężny serwis, siła ognia z głębi kortu, coraz lepsza gra przy siatce, pewny bekhend stawiają ją w roli czarnego konia. Niewiadomą jest topspinowy forhend, zabójcza broń Igi na hardzie i na ziemi. Na trawie, przy niskim nierównym koźle może nie funkcjonować tak jak na innych nawierzchniach. Chyba że będzie sucho i słonecznie, korty będą twarde i piłka będzie odbijać się wysoko. Pierwsza runda z Chinką z Tapei Su-Wei Tsieh może być jednak pułapką. Jeśli Iga ją pokona i zacznie się rozpędzać wpadając w rytm, kiedy dotknie swojego geniuszu i zacznie zmiatać rywalki… Zamykam oczy i widzę już mecze Polki na Centre Court.

Turniej zgodnie z tradycją otworzy w poniedziałek zwycięzca poprzedniej edycji Novak Djoković. Serb wyjdzie na Centre Court by zmierzyć się z grającym z dziką kartą leworęcznym Brytyjczykiem Jackiem Draperem. Finał w 2019 roku był jednym z najpiękniejszych. Federer miał dwa meczbole. Przegrał dopiero 13:12 w piątym secie. Po raz pierwszy rozegrano wtedy tiebreaka przy stanie 12:12.

W turnieju panów będzie ciekawie. Faworytem jest Novak Djokovic w drodze po swój 20 tytuł wielkoszlemowy. A może po kalendarzowego Wielkiego Szlema. Zobaczymy też Rogera Federera. To chyba ostatnia szansa na tytuł Szwajcara. Są młodzi: Danił Medevev, zwycięzca Queens Club Matteo Berettini, Alexander Zverev, Alex de Minaur czy Felix Auger Aliassime. Groźny będzie leworęczny Francuz Ugo Humbert, zwycięzca z Halle. Stylem gry przypomina nieco Jimmy Connorsa. W turnieju pojawi się także dwukrotny mistrz Andy Murray.

Jedyny Polak w głównej drabince singla to Hubert Hurkacz. Mecz pierwszej rundy rozegra z Włochem Lorenzo Musettim, ale forma Polaka pozostaje wielką niewiadomą. Od czasu pamiętnego Mastersa w Miami (wygrany finał z Janikiem Sinnerem) Hubert wygrał tylko jeden mecz - w I rundzie w Monte Carlo z Włochem Thomasem Fabbiano. Potem przegrywał kolejno w pierwszych rundach w Rzymie, na Roland Garros, w Stuttgarcie i w Halle. Może awans do finału debla w Halle (grał w parze z Felixem Auger Alliasime) doda mu wiary. Rywal Hubiego Lorenzo Musetti od paryskiego szlema (był rewelacją Rolland Garros) zrobił sobie przerwę by zdać maturę. Na trawie 19 letni Toskańczyk nie ma żadnych referencji, nie rozegrał meczu na poziomie ATP na tej nawierzchni. Wydaje się jednak, że jego tenis może dobrze komponować się z trawą. Polak z Włochem zagrali w I rundzie Mastersa w Rzymie. Hubert poddał mecz w drugim secie z powodu złego samopoczucia. Pamiętajmy jednak, że wrocławianin rozstawiony jest z nr 14 w tegorocznym Wimbledonie. Zachowując logikę rankingów powinien zmierzyć się w czwartej rundzie z Daniłem Medvedewem.

Magda Linette gra w pierwszej rundzie z Amerykanką Amandą Anisimową. Pokonała ją na ostatnim Wimbledonie w II rundzie. Jeśli i tym razem wygra wpadnie najprawdopodobniej na Ukrainkę Jelenę Svitolinę. W deblu zaś połączy siły z Alicją Rosolską. Polka wydaje się na fali wznoszącej, ma za sobą udany Roland Garros - trzecia runda singla i półfinał debla.

W grze podwójnej zobaczymy mistrzów Wimbledonu Łukasza Kubota i Marcelo Melo znów grających razem. Polsko brazylijska para jest rozstawiona z numerem 8. Łukasz uwielbia Wimbledon i jego atmosferę. W singlu był tu w ćwierćfinale (2013) - niezapomniany mecz z Janowiczem i wymiana koszulek, a w deblu zwyciężył w 2017. Pamiętam też jego porywający pięciosetowy mecz czwartej rundy z Feliciano Lopezem (2011). Nie wykorzystał meczbola w czwartym secie.

Wśród pań panuje bezkrólewie. Z powodu kontuzji nie zagra mistrzyni ostatniej edycji Simona Halep. Faworytkami do tytułu są pewnie: Barty, Sabalenka, i jak zawsze Serena Williams, siedmiokrotna mistrzyni.. Jest jeszcze Kenin, Andreescu, Svitolina i według prestiżowego Sports Ilustrated Iga Światek. Wśród uczestniczek pojawią się dawne mistrzynie Wimbledonu: Venus Williams (trzy tytuły), Petra Kvitova (dwa) i Garbine Muguruza oraz Andżelika Kerber (po jednym tytule).

Tegoroczny turniej będzie rozgrywany w zgodzie ze środkami bezpieczeństwa związanymi z Covid 19. Każdy widz będzie musiał mieć ważny test, a w alejkach będą obowiązywać maski. W pierwszym tygodniu przewidziana jest pojemność pięćdziesięcioprocentowa na Centre Court i Court nr 1 i siedemdziesięciopięcioprocentowa na bocznych arenach wimbledońskiego obiektu. Od czwartej rundy ma być coraz więcej widzów, by na półfinały i finały osiągnąć sto procent. Pełny, wibrujący kort centralny Wimbledonu. Nie mogę się doczekać.

Tradycja i nostalgia. Białe stroje. Wracają wspomnienia. Rozmowy z ojcem przed turniejem, analiza drabinek, opowiadania taty o wcześniejszych podróżach do Londynu. Transmisje zazwyczaj zaczynał słowami: halo tu Łymbledon..

https://www.polsatsport.pl/wiadomosc/20 ... dyscyplina

[polo90]

Uwielbiam mecz otwarcia na korcie centralnym
I ta świerza trawa

[Kiefer]

No z tą świeRZą to już przesadziłeś.

[Damian]

[LokalnyEkspert]

Rodżer w drodze po swój kolejny tytuł na Wimbledonie.

[DUN I LOVE]

Jutro.


atp tour twitter