mtenis.com.pl
Forum fanów tenisa ziemnego, gdzie znajdziesz komentarze internautów, wyniki, skróty spotkań, statystyki, materiały prasowe, typery i inne informacje o turniejach ATP i WTA.
DANIEL EVANS
[Q] Daniel Evans (GBR) d. [11] Kei Nishikori (JPN) 6-4 6-4 6-2
http://rotacjawsteczna.blog.pl/2013/08/ ... pregierza/Spod pręgierza
To była chyba największa niespodzianka pierwszego dnia US Open 2013. Jak spojrzeć na ranking zawodników nie miała prawa się wydarzyć. 23-letni Japończyk Kei Nishikori w niespełna dwie godziny przegrał z brytyjskim rówieśnikiem, Danielem Evansem. Rzecz w tym, że hołubiony przez sponsorów oraz akademię Bolletieriego Azjata jest dosłownie krok od wejścia do pierwszej dziesiątki ATP, a w Nowym Jorku był rozstawiony z nr 11. Rywal przyjechał do Stanów pierwszy raz od 4 lat, przeszedł eliminacje, w których nikt nie dawał mu szans, a potem po raz pierwszy w życiu awansował do II rundy wielkiego szlema. Jeszcze w marcu tenisistę z Birmingham klasyfikowano w połowie czwartej setki. Potem poprawił się o blisko 200 lokat i na Flushing Meadows wystąpił, jako rakieta nr 179.Spoiler:
„Wiedziałem, że potrafię dobrze grać w tenisa. Tylko do tej pory nie umiałem jakoś swoich spraw dobrze poukładać. Sam jestem zaskoczony, że byłem aż tak spokojny, a w ważnych chwilach, szczególnie przy serwowaniu, nie drżała mi ręka. Być może jest to konsekwencja ostatnich moich startów. Przez prawie 5 tygodni grałem równo i dobrze, uzyskałem też kilka przyzwoitych wyników. Chciałbym jeszcze coś wygrać w tym turnieju, zajść jak najdalej, pokazać taki tenis, jak dziś” – mówił po meczu triumfator. Kolejnym przeciwnikiem Dana będzie 20-letni Bernard Tomic. Australijczyk cudem uniknął porażki w trwającej pięć setów batalii z Hiszpanem Ramosem.
Brytyjskie media przyjęły sukces Evansa dość spokojnie. Po złotym medalu olimpijskim oraz dwóch wielkoszlemowych tytułach Andy Murraya poprzeczka wisi teraz na wyspach bardzo wysoko. Jednocześnie nie da się zapomnieć, że w przeszłości akurat ten chłopak mocno podpadł tamtejszej tenisowej opinii publicznej. Zdolny junior, o którym pierwsze prasowe wzmianki pojawiły się już w roku 2004, gdy Brytyjczycy zdobywali na czeskich kortach drużynowe mistrzostwo świata 18-latków. Cztery lata później, w Melbourne, Dan zaliczył ćwierćfinał juniorskiego Australian Open. Dla ludzi odpowiadających w LTA za szkolenie były to wystarczające powody, by Evansa zaliczyć do szerokiej kadry, objąć finansową opieką federacji, fundować mu tzw. dzikie karty do Wimbledonu.
Trzy lata temu wybuchła afera, zaś Dan Evans znalazł się na pierwszych stronach gazet, jako „Bad boy of British tennis”. Agenci policji w Bath wskazali trójkę podejrzanych o seksualną napaść na młodą dziewczynę w nocnym „Club XL”. Zdjęcie, jakie zamieszczono na stronie miejscowego posterunku było dość wymowne. Trzej młodzi ludzie, którzy przyjechali grać w tenisa na turnieju ITF-u, siedzą późnym wieczorem w dziwnym lokalu i tryskają humorem w sposób charakterystyczny dla osób, które zajrzały do kieliszka. Oprócz Evansa byli to jeszcze Tim Bradshow i Maniel Bains, klasyfikowani wtedy na początku drugiego tysiąca listy ATP. Federacja zareagowała błyskawicznie, odbierając całą opiekę sponsorską. Uznano, że było to działanie w warunkach recydywy, bo dwa lata wcześniej, tuż przed Wimbledonem, Evans został już złapany na zabawach w nocnym klubie i ukarany za to stratą dofinansowania na pół roku.
Młody tenisista nagle znalazł się pod pręgierzem. Usłyszał publiczną, ostrą krytykę z ust Tima Henmana. W prywatnych rozmowach z Andy Murrayem, któremu zależało, aby kolega nie zmarnował do końca swego talentu, dowiedział się, że po prostu musi zacząć pracować więcej. Solidne awantury miał w domu, gdzie rodzice odmówili dalszego finansowania tak brykającego dziecka. Wiele wskazuje na to, że do głowy brytyjskiej rakiety nr 2 dotarła w końcu gorzka prawda. Dan od pół roku pod okiem Leona Smitha ćwiczy zdecydowanie inaczej, wylewając na zajęciach dużo więcej potu. Posłuchał też w końcu paru mądrych rad. Jeremy Bates, były kapitan daviscupowej reprezentacji W.Brytanii, który zaczynał w tym samym Solihull Arden Club i zna Evansa od prawie 10 lat, zalecił mu natychmiastowe opuszczenie komfortowej strefy domowej i wyruszenie z rakietą w szeroki świat.
„Zawodowy tenisista musi dziś polubić turnieje w innych krajach – mówi Bates. Trzeba poświęcić swoją rodzinę, urodziny, Wielkanoc, Boże Narodzenie. Jak chcesz grać w Australian Open to zapomnij o choince i miłych chwilach z najbliższymi przy stole. Starty w Anglii, w małych turniejach, to są ciągłe powroty do domu i rozpraszanie się. Jak jesteś w Azji, czy w Stanach, to po porażce trenujesz tam i szykujesz się do następnej imprezy. Albo ktoś potrafi zaryzykować i wyrwie się z kręgu, dających małą stabilizację futuresów czy challengerów, albo nigdy już tenisowo nie dorośnie”.
Dan przed Nowym Jorkiem zaliczył w końcu serię zagranicznych startów challengerowych. Osiągnął finał nieźle obsadzonej imprezy najpierw w kanadyjskim Vancouver, potem w amerykańskim Aptos. W ostatnich dwóch sezonach pokazał, że potrafi dla reprezentacji grać ważne, rozstrzygające pojedynki. Licząc od roku 1990 było pięciu brytyjskich tenisistów, którzy umieli pokonać rywala z pierwszej 15-tki rankingu. Od minionego poniedziałku Andy Murray, Tim Henman, Greg Rusedski, Jeremy Bates i Nick Brown mają jeszcze jednego kolegę, Dana Evansa. Zawodnika nieźle wyszkolonego technicznie, z ładną dla oka, choć z lekka już niemodną grą, opartą na podcinanym backhandzie. Chyba za mało, by wygrywać te ważne, duże turnieje ATP, być może w sam raz, by trafić w końcu do wyśnionej, pierwszej setki rankingu.
Karol Stopa
Challenger: 2 finałyRanking: 150
Bilans meczów: 6-4
Tytuły: 0
Finały: 0
Zarobki: $141,394
Ranking: 305
Bilans meczów: 4-6
Tytuły: 0
Finały: 0
Zarobki: $132,419
Knoxville Challenger (Knoxville, U.S.A.): From 2010 to 2014, Great Britain accounted for a combined two titles on the ATP Challenger Tour. In 2015, Brits are 8-0 in Challenger finals with four different players taking home trophies. On Sunday, Daniel Evans joined Edmund in the winners’ circle with his first title in six years, rallying past American teen Frances Tiafoe 5-7, 6-1, 6-3 in Knoxville. He denied a strong contingent of Americans last week, also beating second seed Austin Krajicek, Bjorn Fratangelo and Jared Donaldson. It was Evans’ second title, having previously won on home soil in Jersey in 2009.
"It's a great start for next year," Evans told broadcaster Mike Cation following the match. "End of the year isn't just the finish. Especially since I have not played that much tennis this year. It's great and I'm looking forward to playing again next week.
"It's a great effort (from Edmund), especially in South America on the clay. He's a really good player and is Top 100 again. He's going to be great for Britain."
Ranking: 183
Bilans meczów: 0-2
Tytuły: 0
Finały: 0
Zarobki: $47,914
Challenger Banque Nationale de Drummondville (Drummondville, Canada): In an all-British final, No. 4 seed Daniel Evans continued his climb back up the rankings by prevailing against lucky loser Edward Corrie, 6-3, 6-4. It was the second all-British final of the year for Evans, having lost last month in Dallas to Kyle Edmund, and his first title of 2016. Earlier this year, the 25-year-old also qualified for the main draw of the Australian Open for the first time in his career.
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość
