US Open 2022

[DUN I LOVE]

Z jednej strony tak, ale z drugiej patrząc na te częste niespodziewajki czasem może lepiej obejrzeć dobry mecz we wcześniejszych rundach, bo w późniejszych po prostu może już do takiego nie dojść.

Na pewno. Gdybym był trochę młodszy to pewnie bym zarwał noc. Tak tylko się starczo przebudziłem w środku nocy, zobaczyłem, co wyczynia Cipas i przewróciłem się na drugi bok.

[Nowitzki]

Chodziło mi o potencjalny mecz Med-Nick Byłbym daleki od zarywania nocy dla Cipasa

[DUN I LOVE]

A, jasne, to na pewno. W tej chwili chyba max jaki możemy wycisnąć na półfinały to Med/Kyrgios vs Beret i Alcaraz vs Nadal.

Słąbo, a jesteśmy dopiero po pierwszym dniu turnieju. [']

[Kamileki]

A, jasne, to na pewno. W tej chwili chyba max jaki możemy wycisnąć na półfinały to Med/Kyrgios vs Beret i Alcaraz vs Nadal.

Słąbo, a jesteśmy dopiero po pierwszym dniu turnieju. [']

Wbrew pozorom nic się nie zmieniło. Trzej główni faworyci czyli Med/Kyrgios/Beret spokojnie przeszli dalej. Chyba nikt nie zakładał, że Cipas czy Fritz to spoko opcje na połówkę.

[Nowitzki]

Z półfinałów tak, ale może wcześniej też trafi się coś dobrego. Jak dobrze pamiętam możemy mieć np. Alcaraz-Sinner o półfinał, a wcześniej Alcaraz-Coric. Nadal może zagrać z Tiafoe, a w ćwiartce z Szapo co też nigdy nie jest nudne

[Damian]

Porażki ludzi z TOP 4 w 1. rundzie US Open od początku 2000 roku:
2000: [2] Kuerten
2005: [3] Roddick
2006: [3] Ljubicic
2015: [4] Nishikori
2019: [4] Thiem
2022: [4] Tsitsipas

[DUN I LOVE]

No ja się spodziewałem dużego wyniku Cipasa po tym finale w Cincy. Tam w finale był wprawdzie blady, ale sądziłem, że to początek lepszej gry i lepszego punktowania.

Bardzo dziwna porażka.

[Damian]

Tenisiści z przegraną w I rundzie czterech Wielkich Szlemów w tym sezonie:
Yoshihito Nishioka
Facundo Bagnis
Denis Kudla
Jiri Lehecka
Tomás Etcheverry

[robpal]

[robpal]

[Art]

[Nowitzki]

To teraz czekać na: "OUT in the first round", bo pewnie lista ładnie nam się rozbuduje

[Mario]

Wiadomo, kibicowałem w swoim życiu wielu odklejeńcom, ale zawsze unikałem poważniejszego angażowania się w losy tych grających od przypadku do przypadku. Powód jest banalny, nic mnie, za przeproszeniem, tak nie wkur***, jak wtopa w jednym z docelowych turniejów z przypadkowym ogórem. No i kolega Fritz, jakby mało mu było kompromitacji w ostatnim czasie, dokonał również tego. Nie wiem, co tam z grubsza siedzi w jego głowie, ale od zawsze można w ciemno obstawiać kłopoty, gdy dostaje całkowicie anonimowego dla szerszej publiki grajka. Nawet z tego sezonu - prawie porażka z tą dziką kartą z Monaco w MC, walka na śmierć i życie z jakimś totalnym challengerowcem w RG, porażka z Van Rijthovenem w Holandii (okazało się, że to kawał grajka, ale przed meczem mało kto o tym wiedział) i teraz to. Gdyby Taylor był 19-letnim graczem, to przynajmniej można by napisać, że taka porażka może być lekcją na przyszłość, by każdy mecz traktować poważnie, ale niestety mówimy o facecie 6 lat starszym, który okazji na wyciągnięcie podobnych lekcji miał całkiem sporo. Nie śledziłem tego spotkania zbyt poważnie, zacząłem od małej drzemki, żeby wytrzymać całą sesję nocną, następnie chwilę zerkałem na ls, odpaliłem dopiero w trzecim secie. Niemniej nawet z perspektywy patrzącego na cyferki można było dostrzec, że pojawiały się tam seriami lampki ostrzegawcze. Najpierw przełamany w pierwszym (wyratował), dalej w drugim (prawie wyratował, miał setowe, przegrał w tb), póżniej przełamanie w trzecim, za chwilę kolejne (już się nie udało), w czwartym ten sam układ, gdzie dopiero po ostatnim breaku dla rywala, widać było, że wziął się do roboty, no niestety w zawodowym tenisie, a szczególnie męskim, takie straty są najczęściej nie do odratowania. Po wszystkim powiedział, że jest idiotą, co oczywiście się zgadza, tyle tylko, biorąc pod uwagę, że trajektorie karier znów zaczynają wyglądać podobnie do tych z przełomu wieku, nie jest ciężko o wniosek, że poszła się je*** naprawdę spora szansa na fajny wynik, a tych okazji znowu tak wiele nie zostało. Plus mam wrażenie, że droga Fritza do pozycji absolutnej jedynki w Stanach (mam na myśli całość, tj. ranking, wyniki, popularność, szacunek) wygląda podobnie do ucznia, który cały rok się stara, bo poprawić swoją opinię, a na koniec roku odwali jakąś chorą akcję i wraca do punktu wyjścia. Chłop dzięki ostatnim popisom nie zostanie zapamiętany jako ten, który wygrał mastersa, zrobił ćwierćfinały w dwóch kolejnych, był blisko półfinału Wimbledonu i ugruntował swoją pozycję w top 15, ale jako leszcz, który wtopił z kontuzjowanym Nadalem w kuriozalnych okolicznościach, a w domowym Szlemie dał się wyrzucić gościowi z czwartej setki.

A najlepsze w tym wszystkim jest to, że znalazł się kozak, który postanowił przebić powyższe. Wiadomo, co myślę o Tsitsipasie, dlatego też sama sytuacja raczej mnie cieszy, ale jeśli odsunąć na bok subiektywne odczucia względem Greka, to nic tylko się załamać. Przebudziłem się w nocy i zobaczyłem 0:6 0:4, więc siłą rzeczy pomyślałem, że to jakiś sen (może taki do potęgi, gdzieś śni ci się, że się budzisz, czasem tak miewam), bo przegranie jedenastu gemów z rzędu (wygrał dopiero na 1:5) z Galanem wyglądało jak kolejny chory scenariusz, który potrafi się ziścić tylko wtedy, gdy śpię. Stety/niestety to była rzeczywistość, później niby się zerwał, nawet miał przełamanie w czwartym, ale jak kruche podstawy miała ta próba powrotu okazało się, gdy Kolumbijczyk znów trochę przycisnął. Przykre obrazki, bo mówimy jednak o jednej z głównych postaci młodego pokolenia, a mamy przed oczami gościa, który od kilku lat, de facto, kończy sezon w czerwcu, a drugą połowę rozgrywa jako stand-uper, rozbawiający obserwujących jego poczynania, i to taki w typie Jasia Fasoli, a nie jakiegoś Paczesia. Dziwnie ta kariera się rozwinęła, bo z reguły gracze wraz z wiekiem stają się bardziej wszechstronni, często rasowi ceglarza potrafią później coś pograć na betonie, czy też specjaliści od szybszych nawierzchni przestają kompromitować się na clayu. Tymczasem tu mamy zawodnika, który wchodził na salony jako w miarę wszechstronny gracz, a na dziś jakąkolwiek pewność gry i wyników ma tylko w okresie od kwietnia do czerwca. Kompromitująco wygląda ten backhand, gdy ktoś zaczyna grać trochę szybciej, forehand to ryzyko jakiejś ramy w zasadzie za każdym razem, gdy pojawia się presja, a piłka ląduje dalej niż w polu serwisowym, serwować też chyba lepiej serwował te kilka sezonów temu. Dodajmy do tego fakt jakichś problemów mentalnych, skutkujących kompromitującymi występami w finałach oraz coraz dziwniejsze zachowania na korcie i poza nim, które tylko dopełniają ten obraz nędzy i rozpaczy. Żeby zaraz się nie okazało, że to kolejny nextgen, który najlepsze chwile ma już za sobą.

Na koniec Kokkinakis vs Kyrgios. Potężnym kubłem zimnej wody na rozgrzane głowy osobników mojego pokroju jest sezon Thanasiego po wylocie z Australii. Niby jest zdrowy, ale ciągle pojawiają się jakieś małe problemy, niby gra w miarę regularnie, ale ciężko znaleźć sens kilkutygodniowych przerw dla gracza, który ostatnimi czasy rozgrywa max 2 mecze w turnieju. No i na koniec sam tenis, bardzo źle to wyglądało wczoraj w zasadzie w każdym elemencie poza serwisem. Nie wiem, co mu odwaliło z tym slajsowaniem, o ile sam uważam, że czasem lepiej obronić się slajsem z forehandu zamiast psuć trudne piłki w pełnym biegu, podobnie lepiej podciąć z backhandu niż grać go po płotach, ale Thanasi zaczął ewidentnie przesadzać, wczoraj pewnie z 1/3 piłek zagrał slajsem, dodajmy do tego ogromne kłopoty w odbijaniu piłek, do których trzeba było zrobić więcej niż 2 kroki, no obraz nędzy i rozpaczy krótko mówiąc. Mam teorię, że tam nie do końca jest wszystko ok ze zdrowiem, dlatego oszczędzał nogi (czy tam to biodro, które odzywało się na trawie), tak czy inaczej, wielu powodów do optymizmu na tę chwilę nie ma. Pewnie, gdyby tak słabo nie losował, to byłby te kilka/kilkanaście pozycji wyżej albo przynajmniej nie byłoby już żadnej linii obrony dla gamonia, no ale nie takie były aspiracje po efektownym wejściu w sezon. Rozmawiałem z Lovem w niedzielę i rzuciłem tezę, że być może Kokk ze swoim przebiegiem i ciągłymi problemami nie jest już w stanie funkcjonować w tourze na normalnych warunkach i po prostu ma w sobie kilka mocnych startów, które zapoda kompletnie znikąd. Kto wie. Nick z kolei wyglądał bardzo dobrze, po jego forehandzie widać, ile dają treningi w zawodowym sporcie (wiadomo, dla każdego poza NK to oczywista sprawa), gdzie w kilka miesięcy z praktycznie nieistniejącego ofensywnie uderzenia (jeszcze podczas meczu z Miedwiediewem w Melbourne zabrakło mu sensownego fh, żeby to wziąć) wrócił do sensownej gry z tej strony, dzięki której może dominować wymiany z większością graczy w tourze. Ciężko prognozować dalsze losy w turnieju na bazie meczu z Kokkiem, który zaprezentował się na returnie, z końca kortu i w ogóle, jeśli chodzi o grę w tenisa, na poziomie Isnera bez formy, ale do meczu z Daniiłem powinien dojechać Kyrgios.

Nie była to nocka, która zachęciła mnie dalszego, aktywnego śledzenia turnieju. Nie ma co się oszukiwać.

[DUN I LOVE]

No brawo, kolego. Zasiądę po pracy do lektury, aczkolwiek myślałem, że solidarnie temat Fritza zostanie przez nas pominięty.

[Damian]

[DUN I LOVE]

Co do Cipasa to jego sezon w WS (przypominam, super wiek, 24 lata):

AO - SF
RG - R4
Wimby - R3
USO - R1

Kurtyna.

[Kamileki]

No ja się spodziewałem dużego wyniku Cipasa po tym finale w Cincy. Tam w finale był wprawdzie blady, ale sądziłem, że to początek lepszej gry i lepszego punktowania.

Bardzo dziwna porażka.

Grek jest dobrym przykładem że wracamy do stanu sprzedfabsterskiego gdzie czołówka nie robiła seryjnie połówek szlemów i zdarzały się bardzo wczesne wyloty ludzi z wysokimi numerkami.
Ta porażka jest dziwna przede wszystkim ze względu na rozmiary. Być może fizycznie coś było nie tak. Dałem w tym sezonie taryfę ulgową Cipasowi ze względu na zabieg łokcia z końca 2022. Zaczął ten rok wyraźnie lepiej niż się spodziewałem, a w drugiej części sezonu jest z kolei wyraźnie gorzej. Poczekajmy do 2023.

[DUN I LOVE]

Nie wiem, czy to takie przedfabsterskie, gdzie jesteś drugim graczem sezonu, a masz tyko jeden półifnał WS i później ani jednego QF w 3 kolejnych imprezach tej rangi. To się niebezpiecznie zbliża do WTA raczej.

Inna sprawa, że tu nie tylko o porażkę chodzi, a tego flopa, gdzie zaczynasz od 0-6 0-5. Matrix jakiś.

[Kamileki]

Nie wiem, czy to takie przedfabsterskie, gdzie jesteś drugim graczem sezonu, a masz tyko jeden półifnał WS i później ani jednego QF w 3 kolejnych imprezach tej rangi. To się niebezpiecznie zbliża do WTA raczej.

Inna sprawa, że tu nie tylko o porażkę chodzi, a tego flopa, gdzie zaczynasz od 0-6 0-5. Matrix jakiś.

Co do Cipasa to jego sezon w WS (przypominam, super wiek, 24 lata):

AO - SF
RG - R4
Wimby - R3
USO - R1

Kurtyna.

Nie wiem co masz na myśli bo to są raczej ludzie z którymi można ewentualnie porównywać Greka:

Gustavo Kuerten (super wiek, 24 lata)
AO - R1
RG - W
Wimby - R3
USO - R1

Andy Roddick (super wiek, 24 lata)
AO - R4
RG - R1
Wimby - R3
USO - F

[Mario]

Aż dziwne, że nie interesujesz się NBA, bo manipulujesz liczbami na naprawdę wysokim poziomie.